Βαξεβάνης: Αναζητούν εμένα αντί για την αλήθεια (video)

Δύο σχόλια αναγνωστών από τη σχετική σημερινή δημοσίευση στο Reuters: «Warrant out for Greek journalist over leak of politicians' alleged tax evasion»:

 «Ένα ένταλμα σύλληψης για έναν δημοσιογράφο που κάνει τη δουλειά του, είναι ένα σαφές σημάδι μιας αποτυχημένης κυβέρνησης» 

 «Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν η κυβέρνησή τους δεν ενεργεί προς το συμφέρον τους και η διαμαρτυρία έχει μόνο περιορισμένα αποτελέσματα; Νομίζω...

Αυτήν την Κυριακή ρυθμίστε τα ρολόγια σας μια εποχή πίσω…

Κάθε Οκτώβρη η αλλαγή της ώρας είναι πλασματική. Δεν ταξιδεύουμε πράγματι πίσω στον χρόνο. Όμως με αυτόν τον «λογιστικό» τρόπο μπορούμε να προσθέτουμε στο φθινόπωρο λίγο χρόνο, έστω και εάν την άνοιξη μια αντίστροφη μετάθεση τον παίρνει πίσω. Ιστορικά, αυτές οι πλασματικές αλλαγές της ώρας συνδέθηκαν με τις επιχειρησιακές ανάγκες των δύο παγκοσμίων πολέμων. Σήμερα, στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής αναταραχής και ειδικότερα για μας, αποκτούν μια συμβολική σημασία…

Η κρυφή γοητεία της Χρυσής Αυγής στην κοινωνία…

Η άνοδος των Εθνικοσοσιαλιστών στη Γερμανία του μεσοπολέμου έλαβε χώρα σε ένα μεταπολεμικό πεδίο εθνικής ταπείνωσης, οικονομικής κρίσης και κοινοβουλευτικής αστάθειας, που σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στην κληρονομιά της εποχής του Κάϊζερ. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής γίνεται επίσης σε ένα πεδίο εθνικής ταπείνωσης και οικονομικής κρίσης, αλλά και πειραματικού εκσυγχρονισμού των δομών και των νοοτροπιών ενός κράτους με δημοκρατική παράδοση, όπου όμως ο κομματισμός και τα πελατειακά χαρακτηριστικά είχαν επιβάλλει ένα μακροχρόνιο διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας. Οι ιστορικές εποχές και οι κοινωνικές ακρότητες μπορεί να είναι διαφορετικές, αλλά η παράθεση των αναλογιών και των ομοιοτήτων είναι σήμερα χρήσιμη γιατί συμβάλλει στον προβληματισμό αν η σύγχρονη σαθρή και τρίζουσα δημοκρατία μας θα τα καταφέρει εκεί που απέτυχε η δημοκρατία της Βαϊμάρης…

Γεμάτα τα μπουζουκομάγαζα...

του Θανάση Μαυρίδη 

Το σκέφτομαι μέρες τώρα αν πρέπει να ανοίξω αυτή τη συζήτηση.  Είναι εύκολο να κάνει κανείς αφορισμούς, υπεραπλουστεύσεις και να προσπαθήσει έτσι να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα.  Δεν είναι όμως χρήσιμο. Βλέπουμε την Ελλάδα της δυστυχίας, των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων. Υπάρχει, όμως και η άλλη Ελλάδα. Εκείνη που τα σπάει ακόμη στα μπουζούκια και γεμίζει τις ταβέρνες. Υπάρχει η Ελλάδα της Αθήνας, αλλά και η Ελλάδα της επαρχίας...

Νόμπελ για την Ειρήνη ή σύγχρονος Σιδηρούς Σταυρός;

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα χάσματα Βορρά-Νότου και πλουσίων-φτωχών διευρύνονται και οι εθνικιστικές τάσεις ενισχύονται όσο οι αξίες της δημοκρατίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα αμφισβητούνται στην πράξη υπό την πίεση των οικονομικών προγραμμάτων προσαρμογής. Σε αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία σήμερα διεξάγεται ένα βίαιο ταξικό ξεκαθάρισμα σε βάρος των μεσαίων στρωμάτων, δόθηκε το φετινό Νόμπελ ειρήνης με το σκεπτικό ότι παρά την σημερινή κρίση, η Ευρωπαϊκή Ένωση κατάφερε επί έξι και πλέον δεκαετίες να πορεύεται ειρηνικά και να προωθεί την συμφιλίωση, την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα...

Lotti - Crucifixus for 8 voices

Δεν είναι οι Γερμανικές φαντασιώσεις, αλλά οι δικές μας αδυναμίες…

Μια επίσημη αλλά απλή Ελληνογερμανική διμερής συνάντηση παρουσιάστηκε σαν μαρτυρία για την αλλαγή του δυσμενούς Ευρωπαϊκού κλίματος και το τέλος της διεθνούς απομόνωσης της χώρας. Κυκλοφόρησαν φήμες για δώρα που δεν δόθηκαν, παρότι αυτά δεν είχαν ποτέ υπονοηθεί, και καλλιεργήθηκαν προσδοκίες για δεσμεύσεις σχετικά με διευκολύνσεις, που ποτέ δεν είχαν αναγγελθεί. Αν όμως δούμε τα γεγονότα, η κ. Μέρκελ κράτησε στην Αθήνα ακριβώς την ίδια στάση που είχε και στο Βερολίνο, όταν την είχε επισκεφθεί ο κ. Σαμαράς. Και ανταπέδωσε την επίσκεψη την κρίσιμη στιγμή πριν την ψήφιση των μέτρων, τα οποία πέτυχε να είναι ευθυγραμμισμένα στο όραμα της λιτότητας, όπως εκείνη το εννοεί, και της ανάπτυξης μέσα από τις μεταρρυθμίσεις, όπως επίσης εκείνη την εννοεί…

Η σημειολογία πολλών δεκαετιών μέσα σε μια εβδομάδα…

Η οργή των απλήρωτων απέναντι στο διαλυμένο κράτος, που με το ένα χέρι ζητιανεύει τη δόση για να συγκολλήσει τα κομμάτια του και με το άλλο χτυπά όποιον αντιστέκεται στην πρώην και νυν διαφθορά του. Η αναπάντητη οργή σαν προάγγελος κατάρρευσης του ραγισμένου κοινωνικού ιστού.

Το θλιβερό φινάλε των μικρών και μεγάλων ηγετών, που πρωταγωνίστησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην πολυετή πολιτική και οικονομική ασυδοσία σε βάρος της χώρας. Οι μέλαινες κι αραχνιασμένες λίστες που καταλαμβάνουν τη θέση της κοινωνικής συνοχής.

Ποια πολιτισμένη ηγεσία θα σταματήσει αυτόν τον εθνικό διασυρμό;

Σε μια σπαρταριστή ακολουθία πολιτικής φαιδρότητας, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι «η λίστα» που του είχε παραδώσει ο κ. Διώτης, ο οποίος την είχε παραλάβει από τον κ. Παπακωνσταντίνου – τότε που ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν γνώριζε ότι υπάρχει τέτοια λίστα – δεν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σαν προϊόν υποκλοπής, διότι αυτό θα συνιστούσε ποινικό αδίκημα και θα ήταν αντισυνταγματικό. Το ίδιο πίστευε και ο κ. Διώτης και έτσι μια παράνομη λίστα με παράνομους καταθέτες, αγνοήθηκε σε τέτοιο σημείο, που ο κ. Στουρνάρας με την αφοπλιστική του άγνοια κατατρόπωσε τον δημοσιογράφο των Financial Times. Ωστόσο οι κυβερνήσεις της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας, αξιοποιώντας τις λίστες του υποκλοπέα Ερβέ Φαλτσιάνι, κατάφεραν να εισπράξουν μέχρι σήμερα πάνω από 11 δις φόρους, που προήλθαν από τη φορολόγηση των φοροφυγάδων πολιτών τους, που είχαν κρυφές καταθέσεις στην HSBC της Ελβετίας...