TRANSLATE

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Υβ Μοντάν – Τα νεκρά φύλλα



Ω! θα ήθελα τόσο πολύ να θυμάσαι ,/ Τις ευτυχισμένες μέρες που ήμασταν φίλοι  /  Εκείνο τον καιρό που η ζωή ήταν πιο ωραία,  /  Κι ο ήλιος πιο λαμπερός απ’ το σημερινό. Τα νεκρά φύλλα τα μαζεύουν με το φτυάρι,  /  Βλέπεις, δεν ξέχασα.  /  Τα νεκρά φύλλα τα μαζεύουν με το φτυάρι,  /  Όπως τις αναμνήσεις και τις λύπες,  / Κι ο βοριάς τις παρασέρνει, Στην κρύα νύχτα της λησμονιάς. Βλέπεις, δεν ξέχασα,  / Το τραγούδι που μου τραγουδούσες. Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει,  /  Εσύ που μ’ αγαπούσες, εγώ που σ’ αγαπούσα.  / Ζούσαμε κι οι δυο μαζί,  /   Εσύ που μ’αγαπούσες, εγώ που σ’αγαπούσα.  /  Αλλά η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται,  /  Πολύ απαλά, δίχως θόρυβο.  /  Κι η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο,  / Τα βήματα των χωρισμένων εραστών. 

(από το ποίημα του Ζακ Πρεβέρ, «Τα νεκρά φύλλα», 1945)

Δεν υπάρχουν σχόλια: