Ανακαλύπτοντας πάλι τον τροχό...

Το τελευταίο εξάμηνο διεξάγεται στην Ελλάδα, άλλοτε ηχηρά κι άλλοτε χαμηλόφωνα μια
συζήτηση σχετικά με το ποιά ειδικότητα επιχειρεί την ιατρική πράξη της διαγνωστικής
και θεραπευτικής ενδοσκόπησης των σιαλογόνων αδένων. Παρότι το πρόβλημα δεν ετέθη ποτέ
διεθνώς, έχοντας, ίσως, καταφέρει οι ξένοι συνάδελφοι, να μην συζητούν τα αυτονόητα,
εμείς πρέπει βασανιστικά να ανακαλύπτουμε αρκετές φορές πάλι τον τρόχο...

Κυκλοφορεί, λοιπόν, μια άποψη που πρέπει
να κριθεί από κάθε ενδιαφερόμενο.
Η άποψη αυτή υποστηρίζει ότι η ενδοσκόπηση
των σιαλογόνων αδένων μπορεί να επιχειρείται
από οδοντιάτρους που δεν έχουν ειδικευθεί
στη στοματική και γναθοπροσωπική χειρουργική.
Η άποψη αυτή στηρίζεται στο επιχείρημα ότι
κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο εξωτερικό.
Το παραπάνω επιχείρημα, ωστόσο, είναι
αβάσιμο, αυθαίρετο και επικίνδυνο.

Είναι αβάσιμο γιατί επιλεκτικά αναφέρεται
σε μία αμφισβητούμενη και παγκοσμίως μοναδική
περίπτωση στη Μεγάλη Βρεττανία, όπου συνάδελφος
οδοντίατρος δραστηριοποιούμενος στον τομέα
της οδοντογναθικής απεικόνισης φέρεται ως
παράδειγμα οδοντιάτρου-ενδοσκόπου των
σιαλογόνων αδένων. Από μία σύντομη, ωστόσο,
μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας δεν προκύπτει
κλινικό ενδοσκοπικό έργο δημοσιευμένο χωρίς
την παρουσία Γναθοχειρουργών ή Ωτορινολαρυγγολόγων
και αντίστοιχων Νοσοκομειακών Τμημάτων.
Βέβαια, εργασίες , με τη μορφή των ανασκοπήσεων
ή των πειραματικών ερευνών σε Phantoms,
υπάρχουν, καλώς υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν!

Και για να μην αιωρούνται σκέψεις αμφιβολίας,
στα επίσημα έγγραφα του Βρεττανικού Συστήματος
Υγείας αναφέρεται, από το 2006, ότι η ενδοσκόπηση
των σιαλογόνων αδένων, παρέχεται επίσημα σαν
συμπληρωματική ή εναλλακτική διαγνωστική και
θεραπευτική παρέμβαση από τις ειδικότητες της
Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής
και της Ωτορινολαρυγγολογίας.

Είναι αυθαίρετο και επικίνδυνο διότι δεν σταθμίζει
τις αναγκαίες εκπαιδευτικές και δεοντολογικές
παραμέτρους, ούτε σταθμίζει τον παράγοντα
«δημόσια υγεία». Διότι, το θέμα δεν είναι αν
γίνεται κάπου αλλού, ακόμη κι αν αυτό γινόταν,
αλλά αν είναι γενικά ορθό να γίνεται.
Προυπόθεση κάθε χειρουργικής ιατρικής πράξης
ανεξαρτήτως βαθμού επεμβατικότητας, είναι η επαρκής
χειρουργική εκπαίδευση του επεμβαίνοντα, η οποία
αποδεικνύεται με την κατοχή επίσημου πτυχίου ειδικότητας,
και στο πλαίσιο αυτό, παρακολούθησης μεταπτυχιακών
σεμιναρίων. Για αυτό και ο εκάστοτε επεμβαίνων
συνάδελφος μπορεί να έχει το συνολικό ιατρικό έλεγχο
της πράξης αλλά και το σύνολο της νομιατρικής ευθύνης.

Οι υποστηρικτές, λοιπόν, αυτής της αυθαίρετης άποψης,
επειδή δυσκολεύονται να πείσουν και τον πιο καλοπροαίρετο
συνομιλητή τους, σε αυτό το προφανές σημείο δυσκολίας
προχωρούν παραπέρα και αξιώνουν πλέον το παράλογο:
«...να συνεργάζεται ο ανειδίκευτος οδοντίατρος με έναν
γναθοχειρουργό ή ωτορινολαρυγγολόγο για την ενδοσκόπηση.».
Δηλαδή να συνεργάζονται σε «τι». Για αυτούς που γνωρίζουν,
μια νοσηλεύτρια και ένας επεμβαίνων αρκούν. Άρα σε «τι».
Μήπως μόνο στην ανάληψη των πιθανών επιπλοκών που
ο οδοντίατρος δεν θα μπορεί ούτε να αντιμετωπίσει, ούτε
να αναλάβει την ευθύνη τους...

Μα γιατί όλες αυτές οι ανοησίες. Και τον ασθενή.
Ποιός σκέφτεται τον ασθενή. Θα ήθελε κάποιος από τους
θιασώτες αυτής της ανεκδοτικής άποψης περί «συνεργασίας»
να γίνει ο ίδιος ασθενής υπό τέτοιες συνθήκες...
Να σοβαρευτούμε! Κι αν δεν υπάρχουν σκοπιμότητες, ας μην
υποστηρίζουμε απόψεις που μπορούν να κάνουν την ιατρική
επικίνδυνη! Κι αν υπάρχουν σκοπιμότητες , τότε να πάρει ο
καθένας την ευθύνη του κι ας χρησιμοποιήσει, την όποια
πρόσκαιρη ισχύ του για το καλό της ιατρικής, της οδοντιατρικής,
της επιστημονικής γνώσης και του ασθενή...

Η συμβολή του συναδέλφου-οδοντιάτρου στην παθολογία
των σιαλογόνων αδένων είναι πολύτιμη αλλά σε άλλο επίπεδο.
Εκείνο της διαγνωστικής διαδικασίας με τη σιαλογραφία και
την όποια άλλη ακτινοδιαγνωστική μέθοδο. Η γνώση και ο σεβασμός
των ορίων του καθενός είναι απαραίτητη προυπόθεση για την
υγιή ιατρική πράξη προς όφελος της επιστήμης και του ασθενή.
Κάθε άλλη ενέργεια, που φαίνεται να εθελοτυφλεί στα αυτονόητα,
θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και καθιστά υπεύθυνους όποιους
την υποστηρίζουν.


Δ. Τρικεριώτης