Αντί λεζάντας, ένα απόσπασμα από το ποίημα του Henri Michaux «Σας γράφω από έναν τόπο μακρινό» σε μετάφραση Γιώργου Σεφέρη:
[ Όλες μας ζούμε εδώ πέρα με σφιγμένο το λαρύγγι. Ξέρετε πως μολονότι είμαι πολύ νέα, άλλοτες είμουν πιο νέα ακόμη, και οι φίλες μου το ίδιο. Τι σημαίνει αυτό; Σίγουρα κάτι φρικτό θα υπάρχει.
Και άλλοτε, όταν είμασταν ακόμη πιο νέες, όπως σας το είπα κιόλας, φοβόμασταν. Αν κάποιος είχε την ιδέα να εκμεταλλευθεί την ταραχή μας, αν κάποιος μας έλεγε: «Νά, σας θάβουν, ήρθε η στιγμή». Σκεπτόμασταν: «Αλήθεια, θα μπορούσε να μας θάψουν σήμερα το βράδυ, αν είναι βέβαιο πως ήρθε η στιγμή».
Και δεν τολμούσαμε να τρέξουμε πολύ, για φανταστείτε: λαχανιάζοντας στο τέλος του δρόμου, να φτάσουμε μπροστά σ’ ένα ορθάνοιχτο λάκκο, κι ούτε λεπτό να πεις μια λέξη.
Σας παρακαλώ, ποιο να’ταν άραγε το μυστικό; ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου