73 χρόνια μετά. Αναζητώντας την ενότητα μπροστά στη νέα εθνική απειλή.

Παρ΄όλη τη μονότονη προπαγάνδα, στα άκρα που καθορίζουν τις ζωές μας δεν βρίσκονται ξεπερασμένες ή ανεδαφικές ιδεολογίες, αλλά πολύ πρακτικές οικονομικές συνθήκες και καταστάσεις. 
Καλό είναι να το ξεκαθαρίσουμε αυτό κάποτε στο μυαλό μας για να είμαστε πιο αποφασιστικοί και τολμηροί στις πολιτικές μας επιλογές και να μην νιώθουμε μετά από κάθε εκλογική διαδικασία πάλι «προδομένοι»...

Μιλώντας για τα οικονομικά άκρα...

Η τρόικα βλέπει μόνο αριθμούς. Μπορεί να ακούγονται τριγμοί ανάμεσα στους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ, αλλά αυτοί αφορούν τη διασφάλιση των δανεικών και όχι την ελάφρυνση των Ελλήνων, που χάνουν τη δουλειά, την ασφάλεια και το σπίτι τους, που δεν βλέπουν μέλλον και ξενιτεύονται, που ωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο και δεν μπορούν να βρουν το δίκηο τους πουθενά. Για τους πολίτες το αδιέξοδο θα έπρεπε να μπορεί να αντιμετωπιστεί πολιτικά. Αλλά εδώ είναι που συναντούν και τα μεγαλύτερα εμπόδια με την ποιότητα της Δημοκρατίας και της κοινωνικής και πολιτικής ζωής...

Με λένε Δημοκρατία και δεν είμαι καθόλου καλά…

Λίγο καιρό μετά τις δηλώσεις συγκεκριμένου δημοσιογράφου περί «σοβαρότερης Χρυσής Αυγής», η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων επικρίνει έντονα την τηλεοπτική συμπεριφορά άλλων συγκεκριμένων δημοσιογράφων, που σχολίασαν με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς την δικαστική απόφαση για μη προφυλάκιση τριών εκ των κατηγορουμένων της «Χρυσής Αυγής». Σχεδόν ταυτόχρονα, ο Πρωθυπουργός της χώρας, επηρεαζόμενος προφανώς από τις εμφυλιοπολεμικές σειρήνες στο περιβάλλον του, προβαίνει στις ΗΠΑ σε νέα πολωτική δήλωση: «Οι περιπτώσεις της Χρυσής Αυγής από τη μια πλευρά και μιας εξτρεμιστικής αντιπολίτευσης από την άλλη, που λέει ότι πρέπει να βγούμε από το ΝΑΤΟ, το ευρώ, την Ευρώπη...».