Ελληνογερμανική Πολιτική Κουζίνα: Μαγειρεύοντας με άδειες κατσαρόλες…

Η συνάντηση Μέρκελ-Σαμαρά στο Βερολίνο θα μπορούσε να είναι trailer μιας κακής εμπορικής ταινίας που αναπαράγει τα πιο τετριμμένα στερεότυπα πλοκής και υποκριτικής τέχνης. Αλλά στην πραγματική ζωή τα ερωτήματα των φορολογουμένων πολιτών, στην Ελλάδα και την Γερμανία, παραμένουν: Βάσει ποιων πραγματικών δεδομένων προκύπτει η ελπίδα; Τελικά σε ποια συμφέροντα παρέχεται η υποστήριξη;

Ανάληψη Ευθύνης Τρομοκράτησης Ψηφοφόρων. Σήμερα της ΧΑ. Αύριο;

Ας ξεπεράσουμε την απουσία των λεπτομερειών από τα «πεπραγμένα» της εκτέλεσης, όπως και την σπουδή των Αρχών να χαρακτηρίσουν γνήσια την προκήρυξη και ας ασχοληθούμε με κάποια από τα «μικρά γράμματά» της και πιο συγκεκριμένα με εκείνα  που έρχονται σε μια σχέση «διαλόγου» με τον κυρίαρχο δημοσιογραφικό λόγο που διαμορφώνει την κοινή γνώμη. Διότι ανεξάρτητα από την γνησιότητά της, στα σημεία που έχουν πρακτικό αντίκρυσμα για τον αναγνώστη η ρητορική της έρχεται σε μια ενδιαφέρουσα σχέση διαλόγου με αυτόν τον λόγο και ενδεχομένως και με τα συμφέροντα της κυβερνητικής συνέχειας…

Πρόταση μομφής. Και λοιπόν;

Η αναντιστοιχία ανάμεσα στη πολιτική διάθεση των πολιτών και τον συσχετισμό των πολιτικών κομμάτων στη Βουλή καταγράφεται καθαρά στις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις του Οκτωβρίου (βλέπε Πίνακες 1 και 2). Άρα με δεδομένη την βούληση των πολιτών η υπερψήφιση της κυβέρνησης δεν έχει κοινωνικό και άρα βιώσιμο πολιτικό αντίκρυσμα για την κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, η πτώση της κυβέρνησης, παρότι ανταποκρίνεται στο λαϊκό αίσθημα, δεν εγγυάται από μόνη της την αλλαγή πορείας διότι τόσο η αντιπολίτευση όσο και η κοινωνία εξακολουθούν ανέτοιμες για τις άμεσες και ριζικές αλλαγές που θα χρειαζόταν η χώρα από την Δευτέρα κιόλας…

Το αίμα των αθώων ας μας αφυπνίσει.

Η πολιτική ένοπλη βία παρ’ όλη τη φρίκη και το κλίμα φοβίας που προκαλεί, παρά την οργισμένη διάθεση αντιποίνων που ανοικτά ή δόλια γεννά, δεν πρέπει στιγμή να μας λοξοδρομεί από τον μεγάλο πραγματικό στόχο, που είναι η οικονομική βία, η γεννήτρια της αθλιότητας που σήμερα υποχρεωνόμαστε να ζούμε. Το αίμα σημάδεψε τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και όπως φαίνεται θα βάψει και τις τελευταίες της ημέρες. Και πίσω από τους δολοφόνους τα καθαρά και μεγαλόπνοα ιδεολογικά κίνητρα μπλέκονται πάλι με τα πιο βρώμικα και ταπεινά πολιτικά κίνητρα...