Το αίμα των αθώων ας μας αφυπνίσει.

Η πολιτική ένοπλη βία παρ’ όλη τη φρίκη και το κλίμα φοβίας που προκαλεί, παρά την οργισμένη διάθεση αντιποίνων που ανοικτά ή δόλια γεννά, δεν πρέπει στιγμή να μας λοξοδρομεί από τον μεγάλο πραγματικό στόχο, που είναι η οικονομική βία, η γεννήτρια της αθλιότητας που σήμερα υποχρεωνόμαστε να ζούμε. Το αίμα σημάδεψε τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και όπως φαίνεται θα βάψει και τις τελευταίες της ημέρες. Και πίσω από τους δολοφόνους τα καθαρά και μεγαλόπνοα ιδεολογικά κίνητρα μπλέκονται πάλι με τα πιο βρώμικα και ταπεινά πολιτικά κίνητρα...

Αν στους σκοτεινούς κύκλους του αίματος κυριαρχούν οι αγωνίες και οι πολιτικές σκοπιμότητες μιας πανικόβλητης εξουσίας, τότε στο διχαστικό περιβάλλον της κοινωνίας κυριαρχεί η πολιτική ανοησία. Που συνεχίζει να βλέπει διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά, όταν η κυβερνώσα δεξιά ρευστοποιεί την ατομική ιδιοκτησία και η αντιπολιτευόμενη αριστερά αντί για ηγείται μαζικών κινημάτων αερολογεί στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Στην πραγματικότητα, δεξιά και αριστερά στέκουν αμήχανες και αδύναμες απέναντι στα σχέδια των δανειστών. Η κυβερνώσα δεξιά(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) είναι πολλαπλά εγκλωβισμένη στα γερμανικά συμφέροντα και η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αρθρώσει εναλλακτικό πρότυπο για τη διοίκηση και την οικονομία αφού είναι και αυτή δέσμια των αξιών του πελατειακού κράτους.

Στην πραγματικότητα, το πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί σήμερα να ανταποκριθεί στις έκτακτες ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών. Παραδίδει ό,τι υπάρχει και ό,τι δεν υπάρχει στα παιχνίδια των δανειστών και σε εθνικό επίπεδο κυρίως των Γερμανών. Σε αυτό το πλαίσιο τα «αντάρτικα πόλεων» απλά ανοίγουν τους δρόμους στις μοτοσυκλέτες των κατακτητών και μας ενσωματώνουν στην καθημερινότητα του τρίτου κόσμου.

Η ιστορική συγκυρία δεν θυμίζει μόνο τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, αλλά και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Όχι μόνο για τους εμφυλιοπολεμικούς συνειρμούς, αλλά κυρίως για τις εκκρεμότητες που άφησαν στην χώρα αυτές οι δύο περίοδοι τόσο σε επίπεδο οικονομίας και πολιτικών όσο και σε επίπεδο οικογενειών και προσώπων. 

Εδώ οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η ριζική πολιτική κάθαρση για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας δεν είναι μόνο μια εκκρεμότητα της αντιπολίτευσης, αλλά, πέρα από το ζήτημα των αποζημιώσεων, και αυτής της ίδιας της περιόδου της γερμανικής κατοχής στον Β΄ΠΠ, που, σε ό,τι σήμερα μας αφορά, θυμίζει την φράση του Τόμας Μαν στην εισαγωγή στο «Μαγικό Βουνό»: «που με το αρχίνισμά του τόσα και τόσα άρχισαν και που ακόμη καλά-καλά δεν έπαψαν ν' αρχίζουν».

Το αίμα των αθώων που συνεχίζει να χύνεται στην Ελληνική γη, δείχνει να χάνεται μέσα στα κενά πολιτικής σκέψης και τόλμης, μέσα στα κενά της κοινής λογικής, που ευτυχώς κάποιοι πασχίζουν ακόμη να τα γεμίζουν με ανεξάρτητες σκέψεις και πράξεις, χωρίς αριστεροδεξιές ιδεοληψίες, με αγάπη και σεβασμό για τον τόπο και την ιστορία του. Ούτως ή άλλως από αυτούς θα προκύψει – εάν προκύψει – λύση για την χώρα. Αλλά κάποτε το αίμα των αθώων πρέπει να μας αφυπνίσει. Των εξ επαφής ή έμμεσα δολοφονημένων. Των αυτοχείρων.

Δ. Τρικεριώτης (Follow on Twitter)