Μέρες ’81…

Έρχονταν και πύκνωναν την ήδη πλημμυρισμένη πλατεία που παλλόταν από φωνές και μουσικούς ρυθμούς. Έρχονταν ασταμάτητα από τη Σταδίου, την Πανεπιστημίου, την Αμαλίας, την Ερμού, το Μετρό, τα σοκάκια, όλοι μια παρέα, χωρίς κομματικές σημαίες, με πρόσωπα χαμογελαστά που δυνάμωναν το χαμηλό απογευματινό φως της πρώτης πιο ζεστής μέρας του φετινού καλοκαιριού.

Επέστρεψε στο μυαλό μου η σκέψη της περασμένης Κυριακής, σήμερα, πιο φυσική: «…μέρες ’81». Μέρες που η κοινωνία έχει ζωτική ανάγκη την αλλαγή. Όπως τότε. Που οι Έλληνες εμπιστεύτηκαν στο ΠΑΣΟΚ τις αναγκαίες αλλαγές. Ο κύκλος έκλεισε. Ό,τι θετικό είχε να δώσει αυτό το κόμμα το έδωσε.

Η παραμονή του στην εξουσία, αγκιστρωμένο στον κομματικό ιστό και τους μηχανισμούς που ύφαινε σαν αράχνη στο κράτος, την αγορά και τα μέσα ενημέρωσης, τα τελευταία τριάντα χρόνια, εμποδίζει πλέον την κοινωνία να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Δεν εκπροσωπεί πια τη χώρα γιατί δεν εκπροσωπεί τις πραγματικές ανάγκες των ανεξάρτητων πολιτών που σήμερα κατέκλυσαν την Πλατεία και τους δρόμους της Αθήνας...

Αιτήματα θεμελιώδη της σημερινής αλλαγής, όπως η απονομή δικαιοσύνης και ισονομίας, η ανάπτυξη μέσα από την αξιοκρατία και την κοινωνική αλληλεγγύη και η αποκατάσταση του αισθήματος της εθνικής αξιοπρέπειας, είναι έξω από τις δυνατότητες και τη φυσιογνωμία του σημερινού ΠΑΣΟΚ. 

Ωστόσο μπορεί  να συμβάλλει στις εξελίξεις και να αποχωρήσει αξιοπρεπώς, προκηρύσσοντας εκλογές, εκδηλώνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο την αυτοκριτική του.

Δ. Τρικεριώτης