Ο αόρατος πολίτης.

Και αυτή η χώρα έχει τον «αόρατο πολίτη» της∙ τον αόρατο άνθρωπό της∙ όχι γιατί δεν έχει σάρκα και οστά ή αίμα στις φλέβες του∙ ούτε γιατί κατοικεί κρυμμένος στα υπόγεια όπως ο ήρωας του Ραλφ Έλλισον, με τον οποίο, ωστόσο, έχει δύο ομοιότητες: μια τυπική, την ανωνυμία και μία ουσιαστική, το γεγονός ότι είναι αόρατος επειδή οι άλλοι δεν τον βλέπουν.

Πού, όμως, οδηγεί σήμερα αυτό το κύμα του οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού τ΄ανθρώπινα θύματά του, αν όχι underground, κάτω από ένα κράτος αδικίας και υποκρισίας, που ατράνταχτο κι αδιατάραχτο θάβει την αποκρουστική και μισάνθρωπη αλήθεια με μια επίπλαστη οικονομική, πολιτική και κοινωνική επιφάνεια;

Χέρια του Bresson [video]

Από τον απτικό κόσμο του Robert Bresson σε μουσική του Schubert, Σονάτα για πιάνο αρ. 20, D. 959 (Au Hasard Balthazar)

Σχετικά με τον Χάρη και την Ηθική...

Σύμφωνα με τον νόμο υπ’αριθ. 4093/12.11.2012 ο γενικός γραμματέας εσόδων μεταξύ άλλων: «διαμορφώνει» και «επικαιροποιεί» «το στρατηγικό σχεδιασμό της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων» όπως επίσης «ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους» και «ενημερώνει σχετικά τον Υπουργό Οικονομικών». Μπορούμε λοιπόν να θέσουμε το εξής ερώτημα στον παραιτηθέντα κ. Χάρη Θεοχάρη στο πλαίσιο της κριτικής που δέχεται για τα ελάχιστα αποτελέσματα στον τομέα της μεγάλης φοροδιαφυγής:

Λιτότητα και ανάπτυξη. Το άδοξο τέλος ενός ακόμη νεοφιλελεύθερου μύθου...

του Προκόπη Παυλόπουλου 

Το 1975, δηλαδή σ’ εποχή που ο οικονομικός νεοφιλελευθερισμός του M. Friedman και της Σχολής του Σικάγο κυριαρχούσε – ιδίως στο πλαίσιο της οικονομίας των ΗΠΑ –, ο Arthur Melvin Okun, βραβείο Nobel στο πεδίο της οικονομικής επιστήμης και κορυφαίος εκφραστής του νεοφιλελεύθερου mainstream, δημοσιεύει το «opus maximum» της επιστημονικής του έρευνας Equality and Efficiency: The Big Trade οff. Σ’ αυτό επιχειρούσε να τεκμηριώσει τη συμπυκνωμένη θέση της «αναπτυξιακής λιτότητας», ήτοι της ριζικής αντίθεσης μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και αναδιανεμητικής κρατικής πολιτικής, η οποία συντελείται μέσω των δομών και των δράσεων ενός, lato sensu, κοινωνικού κράτους δικαίου.

I. Η κατά τ’ ανωτέρω ανάλυση του A. M. Okun επιχειρηματολογούσε υπέρ της οικονομικής «σύμπλευσης» μεταξύ λιτότητας και ανάπτυξης, κατά βάση μέσ’ από τ’ ακόλουθα δύο συμπεράσματα: