Το πολιτικό παράδοξο της εξίσωσης (17+ 9 = 1) μάλλον θα παγιωθεί ακόμη κι αν μερικά από τα κοινοβούλια των 9 εγκρίνουν το νέο Σύμφωνο. Και αυτό το παράδοξο θα ισχύει όχι μόνο στη συνείδηση των υπόλοιπων Ευρωπαίων πολιτών, που έχουν πλέον αντιληφθεί την – στο όνομα του χρέους – άνευ όρων παράδοση των κυβερνήσεων και των εθνών τους στη νέα γερμανική επεκτατικότητα αλλά και στη συνείδηση των ελεύθερα σκεπτόμενων Γερμανών πολιτών. Και αυτό θα σημαίνει ότι από τη Συμφωνία της 9/12 δεν βγαίνει μόνη της μόνο η Βρετανία, αλλά και η Γερμανία, που επιμένει στην απομονωτική πολιτική της γερμανοποίησης των εταίρων της...
Ο δημοσιογράφος Jakob Augstein, σε άρθρο του στο Spiegel με τίτλο «Η Μέρκελ οδηγεί τη χώρα σε απομόνωση», γράφει: «Ακόμη και αν η καγκελάριος είναι σωστή στο πλαίσιο των πολιτικών της, θα ήταν καλύτερα για τη Γερμανία, να κάνουμε το λάθος μαζί με τους εταίρους μας από το να προχωρήσουμε μόνοι μας και επιμένοντας για αυτό που θεωρούμε σωστό». Ο Augstein θυμίζει τον στίχο του Γερμανού ποιητή Friedrich Schlegel (1772-1829) «Το πνεύμα της Ευρώπης πεθαίνει, η άνοιξη της νέας εποχής είναι στη Γερμανία» και συμπληρώνει: «ενώ νομίζαμε ότι είχε εξαλειφθεί ο Γερμανικός εθνικισμός, το επικίνδυνο θηρίο που έχει προκαλέσει τόσο πόνο και φρίκη, αυτός προκύπτει και πάλι, στη σκιά αυτής της μεγάλης Ευρωπαϊκής κρίσης».
Το άρθρο αναφέρει ότι η τακτική της Μέρκελ και η ιδεολογική υποστήριξη που της παρέχουν Γερμανοί συντηρητικοί πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης πυροδοτεί στην Ευρώπη τη γερμανοφοβία και αναθερμαίνει τα μεταπολεμικά ιστορικά αντανακλαστικά για τη Γερμανία. Αυτός ο νέος ψυχρός Γερμανικός ρεαλισμός να θεσπίσουν οι Ευρωπαϊκές χώρες τη Γερμανία ως μοντέλο, με ισοπεδωτικές πολιτικές λιτότητας, απειλεί αυτά που είχαν καταφέρει προηγούμενες γερμανικές κυβερνήσεις μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η σημερινή Γερμανία θα έπρεπε να ενδιαφέρεται, απελευθερωμένη από τις ενοχές του χθες, για μια λειτουργική Ευρώπη, με βασικό γνώμονα το ίδιο της το συμφέρον. Ο Augstein θυμίζει τη ρήση του ντε Γκωλ «τα κράτη δεν έχουν φίλους αλλά μόνο συμφέροντα» και γράφει ότι στην ενωμένη Ευρώπη του σήμερα αυτή η αντίθεση μπορεί να συγκλίνει ώστε να διαμορφωθεί μια νέα πολιτική πραγματικότητα που θα στηρίζεται στο αμοιβαίο συμφέρον των κρατών και των πολιτών της ΕΕ. Και καταλήγει: «Κανένας από εμάς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι πρόκειται να συμβεί με το ευρώ. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: Αν η Μέρκελ συνεχίσει με ενεργεί με αυτόν τον τρόπο, η Γερμανία μπορεί σύντομα να μην περιβάλλεται πια από φίλους».
Το άρθρο στο «Spiegel»
Το άρθρο μεταφρασμένο στην «Προοδευτική Πολιτική»
ΔΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου