«Το αυγό του φιδιού» ή όταν μια κοινωνία ζει την «Αποκάλυψή» της…

Η ταινία…

Φθινόπωρο 1923. Ο Αμερικανός 'Ειμπελ Ρόζενμπεργκ βρίσκεται ένα μήνα στο Βερολίνο με τον αδελφό του και την κουνιάδα του. Δουλεύουν στο τσίρκο αλλά μετά από  ατύχημα του αδελφού του απολύονται. Η ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Το αυγό του φιδιού» παρακολουθεί τη ζωή του Έιμπελ από τις 3 μέχρι τις 11 Νοεμβρίου. Είναι οι μέρες, που όπως ακούγεται στην ταινία, «κάποιος Χίτλερ ετοιμάζει πραξικόπημα με χιλιάδες πεινασμένους στρατιώτες». Οκτώ ημέρες από την καθημερινή ζωή στη δημοκρατία της Βαϊμάρης με την φτώχεια και την τεράστια ανεργία, που «ένα πακέτο τσιγάρα κοστίζει τέσσερα δισεκατομμύρια μάρκα» και «όλοι σχεδόν έχουν χάσει την πίστη τους στο μέλλον και το παρόν»...

«Ρέκβιεμ 2019» για την τελευταία μπλε φάλαινα… [video]

Requiem 2019 from Sil van der Woerd on Vimeo.

Στο μυαλό του Σόιμπλε, της Αλεπούς της Ευρωπαϊκής Ερήμου…

Ακόμα κι αν στο eurogroup εγκριθεί η δόση, αυτή η έγκριση δεν έχει πλέον πρακτική σημασία. Έτσι ή αλλιώς αυτό το τεράστιο χρέος, που διαρκώς αυξάνεται παρ’ όλες τις λογιστικές αλχημείες, η χώρα μας δεν μπορεί να το σηκώσει. Ούτε διαχειριστικά, ούτε προοπτικά. Επομένως η απουσία οριστικής λύσης αναγκαστικά θα παρατείνεται και η κοινωνική ένταση θα συνεχίσει να κλιμακώνεται ολοένα και πιο απρόοπτη και βίαιη. Αν όμως αυτή την απουσία της δυνατότητας για συνολική λύση την βλέπουμε με συμβατικό τρόπο, δηλαδή σαν αιτία όλων μας των δεινών, τότε μάλλον δεν καταλαβαίνουμε τους όρους του παιγνιδιού…

Cheetahs on the Edge - Director's Cut

Cheetahs on the Edge--Director's Cut from Gregory Wilson on Vimeo.

Χρειάζεται τρίτος πόλος!

του Νίκου Ράπτη

Όπως απέδειξαν οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις για το μνημόνιο-3 και τον προϋπολογισμό του 2013, μόνο ανησυχίες μπορεί να προκαλεί η ισχύουσα πολιτική διάταξη, όπως προέκυψε από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Εκ πρώτης όψεως, από τη μια έχουμε τα παραδοσιακά καθεστωτικά κόμματα της μεταπολίτευσης, που κυβερνούν στο όνομα του ευρωπαϊσμού. Από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ και καινοφανή λαϊκιστικά μορφώματα («ανεξάρτητοι Έλληνες», «χρυσή αυγή») που εκφράζουν έναν νέου τύπου αντικαθεστωτικό ριζοσπαστισμό...

νοήμονα φωτόνια [φωτο]

νοήμονα φωτόνια... 

Σαν το κερί που λιώνει ή σαν τη λάμπα που σπάζει;

«Όταν η αλήθεια βρεθεί πως ήταν ψέματα και όλη η ελπίδα μέσα σου πεθαίνει, τότε τί…;».

 «Ένας σοβαρός άνθρωπος» των αδελφών Κοέν

Δεν τον είχε αγγίξει πάνω από μια εβδομάδα. Αλλά τον κοίταζε κάθε μέρα. Πότε με την άκρη του ματιού, πότε κατ’ ευθείαν. Τον αναγνώριζε και με ελάχιστο φως. Ακόμα και στο σκοτάδι η εικόνα του συνέχιζε να’ρχεται. Στα όνειρα. Έπρεπε να βρει το θάρρος να τον πλησιάσει, να τον πάρει στα χέρια, να τον κρατήσει για λίγο, να πάρει την αίσθησή του, όπως αν έμπαινε σε κρύα θάλασσα, να μην σταματούσε ακόμα κι αν επιτάχυνε η καρδιά του. Μα πώς φοβόταν ένα κομμάτι άψυχο χαρτί; Έναν τόσο ελαφρύ φάκελλο;

Τότε κυρίως οι φοιτητές, σήμερα ο ιδιωτικός τομέας…

Στη χούντα αυτοί που αντιστάθηκαν ήταν λίγοι. Η μεγάλη πλειοψηφία σιωπούσε, ανεχόταν ή και βολευόταν, παρά το καθημερινό ανελέητο κυνήγι του καθεστώτος σε κείνους που το πάλευαν με κάθε θυσία. Ωστόσο ο καταλυτικός ρόλος μιας συνειδητοποιημένης μειοψηφίας  ήταν αυτός που σημάδεψε την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων προς την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την τελική πτώση του καθεστώτος…

Πιο ροκ από ποτέ…

Πρωινή εικόνα. Οδηγώ στην Αλεξάνδρας με μισάνοικτα παράθυρα. Ακούω 96,9 Rock στα Fm και κάποια στιγμή βάζει R.E.M. Πρώτα τα χέρια πάνω στο τιμόνι μετά το σώμα ακολουθούν τον ρυθμό. Σε ένα φανάρι αισθάνομαι τον οδηγό απ’το δεξί πλάι να με κοιτά. Γυρνώ και βλέπω ότι ακούμε τον ίδιο σταθμό. Είναι νέος, φαλακρός, φοράει μαύρα γυαλιά, μαύρο σακάκι, λευκό πουκάμισο, μαύρη γραβάτα, ακολουθεί κι αυτός τον ρυθμό και οδηγεί μια νεκροφόρα.

Changes [video]

Changes του Bart van der Gaag  - Μουσική: "Wonderin" της Nicole Reynolds 

.

«Το κυνήγι» του Τόμας Βίντεμπεργκ [ταινία]

Ένα ψέμα αρκεί να εκστομιστεί από τα χείλη ενός κοριτσιού για να γίνει αποδεκτό από τη μικρή κοινωνία ενός Δανικού χωριού και να οδηγήσει στον εξοστρακισμό και το λυντσάρισμα του αδίκως κατηγορουμένου. Η κατηγορία, παρότι αποδεικνύεται αβάσιμη, συνεχίζει για μεγάλο διάστημα να προκαλεί την απόρριψη και την αγριότητα, που λάνθαναν κάτω από την αγάπη και την ευγένεια γνωστών και φίλων...

Μεταξύ Γερμανικής Δύσης και Χρυσής Αυγής…

«Υπάρχουν ανώτερα πράγματα από τη λογική – η τιμή, το αίμα, το θάρρος».

«Δες τι σημαίνει αυτό που προτείνεις, Άλφρεντ. Σε προτρέπω να βρεις το θάρρος να κοιτάξεις, να δεις στ’ αλήθεια τις επιπτώσεις των προτάσεων σου για τους ανθρώπους. Ίσως όμως να τις γνωρίζεις ως έναν βαθμό. Ίσως η μεγάλη σου ταραχή να πηγάζει από εκείνο το κομμάτι του μυαλού σου που αντιλαμβάνεται τη φρίκη…»

Το επικίνδυνο στερητικό σύνδρομο της εξουσίας…

Τετάρτη βράδυ, στο απόβροχο και εν μέσω καπνογόνων, 153 βουλευτές, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είχαν καν προλάβει να διαβάσουν τι υπερψήφιζαν, δήλωναν υποταγή στο Βερολίνο και μας εξέθεταν, για μια ακόμη αδιέξοδη φορά, στις τιμωρητικές του διαθέσεις. 153 ΝΑΙ, που στην ουσία εξέφραζαν την κρυφή ελπίδα της διεφθαρμένης πολιτικοοικονομικής ελίτ της χώρας, ότι οι ξένοι θα τους δώσουν ένα ακόμη πρόσκαιρο, έστω τελευταίο, φιλί της ζωής…

Για την Γερμανία ρε γαμώτο! [φωτο]

Το πρόσωπο του τέρατος… [φωτο]

«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει… Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.»  
Μάνος Χατζηδάκις

Philip Glass - Mad Rush

Ουτοπία και πραγματικότητα. Λίγο πριν την ψηφοφορία και το χάος...

Παρά τα δεινά που υποφέρει ήδη η πλειοψηφία, τα δύο μεγάλα εμπόδια για την σταθεροποίηση και την ανάκαμψη παραμένουν. Το νοικοκύρεμα στο Δημόσιο και η συμμετοχή των πλουσίων στην εθνική προσπάθεια. Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν υπάρχει η πολιτική ηγεσία με το ηθικό ανάστημα, τις τεχνοκρατικές ικανότητες και την αδέσμευτη βούληση ώστε να μπορεί στο μεν εσωτερικό να πείθει ή και, αν χρειαστεί, να επιβάλλει τις καλύτερες λύσεις, στο δε εξωτερικό να διαπραγματεύεται με θετικό τρόπο όχι μόνο για τους δανειστές, αλλά και για την χώρα. Ας κάνουμε όμως την αυθαίρετη παραδοχή ότι αυτή η πολιτική ηγεσία υπάρχει σήμερα στην χώρα…