Το χακί δεν ταιριάζει στην Ιφιγένεια…

Ο κ. Στουρνάρας παρότι εκπροσωπεί και τους γκραν-μετρ του παλαιοκομματισμού, Σαμαρά και Βενιζέλο, δεν διστάζει να κατηγορεί την κοινοβουλευτική μη κυβερνώσα αριστερά για παλαιοκομματισμό και μάλιστα σαν επιχείρημα υπέρ της λογικής της επιστράτευσης των επί μήνες απλήρωτων ναυτεργατών. Και το κάνει όταν όλοι γνωρίζουν ότι με ευθύνη αυτών των δύο γκραν-μετρ του πελατειακού κράτους και της διαπλοκής, η παραγωγική εξυγίανση στον δημόσιο τομέα, παρά τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις, έχει ολότελα παγώσει...

Δεν διστάζει, ωστόσο, να παραλογίζεται διότι φαίνεται να κατάλαβε ότι όσο η προπαγάνδα της αισιοδοξίας δεν μπορεί να νικήσει την σκληρή πραγματικότητα και τα περιθώρια για κοινωνική ειρήνη στενεύουν, ο μόνος τρόπος για να επιταχυνθεί η θυσία της μεσαίας τάξης προς χάριν της εμμονής του για διάσωση των τραπεζών σε μια ήδη τραυματισμένη δημοκρατία από νομοθετικές πράξεις, επιστρατεύσεις και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι να συνηθίσει ο πολίτης στην ιδέα ότι η κρατική αστυνομική βία θα είναι εφεξής ο «χρυσός κανών» για να επιβάλλεται η αισθητική της δυσαρμονίας από την επιλεκτικότητα των μέτρων κατά των αδυνάμων – ακόμη και αν αυτά τα μέτρα και οι τρόποι επιβολής ακροβατούν στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας ή και τα υπερβαίνουν.

Και αλήθεια! Πώς αλλιώς θα μπορούσε να επιβάλλει τις αδιέξοδες επιταγές ενός προγράμματος, για το οποίο, ακόμη και οι επινοητές του, προαναγγέλλουν άμεσα ή έμμεσα αδυναμία να πετύχει μια βιώσιμη ανάπτυξη – και όχι αποτελέσματα που απλά παίζουν με τις στατιστικές, αλλά δεν συνιστούν πρόοδο και παραβλέπουν την δυστυχία των πολιτών; Σίγουρα σε αυτόν τον παραλογισμό του κ. Στουρνάρα δεν ταιριάζει καμία σφαίρα σταλμένη σε φάκελο. Αλλά με την ίδια λογική, ο κ. Στουρνάρας οφείλει να γνωρίζει ότι για πολλούς Έλληνες – κι ενδεχομένως και για κείνον τον ίδιον – το χακί δεν ταιριάζει στην Ιφιγένεια. Πριν λοιπόν η χώρα εγκαταλειφθεί στην εμπάθεια και την μανία των πραγματικών παλαιοκομματικών και μετατραπεί σε αρένα βίας ας αναλογισθεί ο καθένας τις ευθύνες του και αυτοί που μπορούν ας πάρουν τις πρωτοβουλίες.

Είναι πλέον πασιφανές ότι μας κυβερνούν πορωμένοι παλαιοκομματικοί που οι συμπεριφορές τους θυμίζουν δεκαετίες του’50 και του ’60. Για παράδειγμα, ενώ δεν έδειξαν, πέρυσι τον Ιούνιο, καμία φωτογραφία ακροδεξιών της σπείρας με τα Καλάσνικοφ της Καβάλας, σπεύδουν τώρα, να δείχνουν τις φωτογραφίες των ένοπλων αναρχικών ληστών της Κοζάνης, και να τους αποκαλούν τρομοκράτες προτού αυτό αποδειχθεί. Αυτή η επιλεκτική πρακτική σε συνδυασμό με την φωτοπλαστική του τρόμου, στην ουσία φωτογραφίζει την ιδεολογική ταυτότητα των κυβερνώντων και αποκαλύπτει την εγγενή τους αδυναμία να αντιμετωπίσουν ριζικά την τρομοκρατία, ακριβώς επειδή της προσδίδουν μονόπλευρο ιδεολογικό πρόσημο. Αλλά η τρομοκρατία δεν έχει ούτε ιδεολογικό, ούτε ταξικό, ούτε θρησκευτικό, ούτε ηλικιακό πρόσημο. Και βέβαια αντιμετωπίζεται με την ενίσχυση της δημοκρατίας και της διαφάνειας – δύο απαραίτητες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που οι σημερινοί κυβερνώντες ασύστολα τις παραβιάζουν.

 Δ. Τρικεριώτης (Follow on Twitter)