Βρετανία: «πρόληψη» της βίας και της τρομοκρατίας με καταπάτηση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων;…

"NO MORE HATE": Στον καθεδρικό ναό του Όσλο.

Στη Βρετανία πορείες ακροδεξιών απαγορεύονται και μουσουλμάνοι φοιτητές παρακολουθούνται «προληπτικά». Μετά τα γεγονότα στη Νορβηγία και την ανοικτή αμφισβήτηση της πολιτικής της πολυπολιτισμικότητας, η στρατηγική της «πρόληψης» κλιμακώνεται σαν μια αμφιλεγόμενη πολιτική επιλογή, κατά των ιδεολογιών μίσους και της τρομοκρατίας, που θέτει υπό  αμφισβήτηση τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες των Βρετανών πολιτών.

Η κυβέρνηση, απαγόρευσε την πορεία των ακροδεξιών της οργάνωσης English Defence League (EDL) στο προάστιο του Τάουερ Άμλετς που ήταν προγραμματισμένη για το ερχόμενο Σάββατο, 3 του Σεπτέμβρη. Στο Τάουερ Άμλετς του ανατολικού Λονδίνου, στους περίπου 230.000 κατοίκους, οι Ασιάτες και οι Αφρικανοί υπερβαίνουν το 46% (32% Πακιστανοί). Την ίδια μέρα είχαν προγραμματίσει αντιφασιστική διαδήλωση οργανώσεις όπως το United East End (UEE) και το Unite Against Fascism (UAF). Τελικά η απαγόρευση της πορείας, που αποφασίστηκε από την κυβέρνηση μετά από εκκλήσεις των αντιφασιστικών οργανώσεων αλλά και του Δημάρχου του Τάουερ Άμλετς, δεν θα αφορά μόνον την πορεία του Σαββάτου αλλά και «κάθε πορεία στο Τάουερ Άμλετς και τέσσερα γειτονικά προάστια για τις επόμενες 30 ημέρες»! – απαγορεύοντας, έτσι, ταυτόχρονα και κάθε αντιφασιστική αντιδιαδήλωση όπως και κάθε πολιτική διαδήλωση – πορεία για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα επί ένα μήνα. Ωστόσο παρά την απαγόρευση, το EDL δήλωσε ότι θα πραγματοποιήσει τη διαδήλωση – έστω σαν απλή συγκέντρωση και όχι με τη μορφή πορείας – και με ανάλογο τρόπο φαίνεται ότι θα αντιδράσουν και οι ακτιβιστές των αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών οργανώσεων.

Σε χθεσινό του δημοσίευμα ο Gaurdian  αναφέρει ότι τον τελευταίο μήνα η κυβέρνηση ζητά από το προσωπικό των πανεπιστημίων – περιλαμβάνοντας λέκτορες, ιερείς και θυρωρούς – να παρακολουθούν τους μουσουλμάνους φοιτητές που τους θεωρούν «ευάλωτους» στον κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης και στη συνέχεια να ενημερώνουν την αστυνομία. Τα κριτήρια για να τεθεί...

Πού είναι φέτος τα νέα σχέδια;

Πού είναι φέτος εκείνη η προωθητική δύναμη του Σεπτεμβρίου; Τα νέα σχέδια! Που ένιωθες να κάνεις μετά τη σύντομη αναζωογόνηση του καλοκαιριού. Ότι κάτι θα είναι καλύτερο σε σχέση με πριν. Ότι θα μπορέσεις να πετύχεις κάτι περισσότερο. Για τα παιδιά σου, για σένα, για την κοινωνία.

Επιστρέφοντας από την ολιγοήμερη διακοπή, ακόμη κι αν δεν το ψάξει η ματιά σου, σου τραβούν την προσοχή τα νέα ενοικιαστήρια στα καταστήματα, το σκυθρωπό βλέμμα της πόλης παντού σ' ακολουθεί. Αισθάνεσαι τον αόρατο τυφώνα που σαρώνει την ψυχολογία της πόλης που όχι μόνο δεν υποβαθμίζεται αλλά καθημερινά ανεβοκατεβαίνει τις κλίμακες. Που έχει καταστείλει τη διάθεση και την έχει συνδέσει στη μηχανική υποστήριξη της οικονομικής κρίσης.

Σε αντίθεση με το τραγούδι, όλα τριγύρω αλλάζουνε αλλά τίποτε το ίδιο δεν μένει. Αλλά στην ουσία τα πράγματα δεν αλλάζουν. Αλλοιώνονται. Και τα...

The War on Drugs - "Come to the City"

Αλλά στο Facebook στους πρώτους της Ευρώπης...

Πρόσφατα, η σελίδα Ιnternet World Stats, που παρέχει στατιστικά στοιχεία για τη διεισδυτικότητα τoυ διαδικτύου για 269 χώρες σε όλον τον κόσμο, πρόσθεσε ένα καινούργιο εργαλείο για το Facebook. Από τα γενικά στοιχεία για την ΕΕ των 27, για τη χώρα μας, προκύπτει η γνωστή εικόνα, στην οποία, από την άποψη του αριθμού χρηστών ως ποσοστό επί του πληθυσμού, βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις (25η στους 27) και κάτω από τον μέσο Ευρωπαϊκό όρο (46,2% έναντι 67,3% ).

Ωστόσο η χρησιμοποίηση του Facebook από τον Έλληνα χρήστη παρουσιάζεται διαφορετική και «αναβαθμισμένη» σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους διότι, από την ειδικότερη άποψη του αριθμού χρηστών Facebook ως ποσοστό επί του πληθυσμού, βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση (18η στους 27) πιάνοντας και τον μέσο Ευρωπαϊκό όρο (31,7% έναντι 31,8% ), αλλά και για έναν άλλο λόγο: ότι οι Έλληνες χρήστες του διαδικτύου είναι χρήστες του Facebook σε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην ΕΕ...

Πρακτικά θέματα: Περιοδοντική βλάβη στον κάτω δεύτερο γομφίο μετά από την αφαίρεση του εγκλείστου φρονιμίτη.

Δεν υπάρχει συμφωνία στη βιβλιογραφία σχετικά με τον κίνδυνο περιοδοντικής βλάβης του κάτω δεύτερου γομφίου μετά από την αφαίρεση του εγκλείστου φρονιμίτη. Ο εργασίες που αξιολογούν ακτινογραφικά και κλινικά τις περιοδοντικές βλάβες άπω του δεύτερου γομφίου (βάθος θυλάκων, επίπεδο πρόσφυσης, οστική απώλεια), καταλήγουν σε διαφορετικά ευρήματα τεκμηριώνοντας έτσι την αβεβαιότητα και τη μη προβλεψιμότητα σε αυτήν την πιθανή επιπλοκή.

Άλλες εργασίες καταλήγουν ότι αυτές οι βλάβες δεν είναι κλινικά σημαντικές (Richardson DT. και Dodson TB. 2005) και ότι βελτιώνονται σημαντικά μέσα στον πρώτο μετεγχειρητικό χρόνο (Montero J. και Mazzaglia G. 2011) ή και ότι οδηγούν σε αύξηση του οστού (Krausz AA. κσ. 2005) και άλλες ότι αυτές οι βλάβες μπορεί να είναι σημαντικές και να συσχετίζονται με την εγγύς απόκλιση του εγκλείστου, την ακτινογραφική παρουσία ακτινοδιαυγαστικής αλλοίωσης στην περιοχή, με την στοματική υγιεινή αλλά και την ηλικία (Kan KW. κσ. 2002, Kugelberg CF. 1990)...

Για μια «πολιτική αντεπίθεση» των πολιτών και όχι των πελατών…

Από τη μια ή έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ με την αποτύπωση των αδιεξόδων του οικονομικού κλίματος και των εργαζομένων της πραγματικής οικονομίας και από την άλλη η αβάστακτη ελαφρότητα των δηλώσεων του πρωθυπουργού: «Επιβεβαιώνεται η ορθότητα της στρατηγικής μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυσκολίες, αλλά έχουμε και πολλές ευκαιρίες πολιτικής αντεπίθεσης, με τις μεγάλες αλλαγές που προωθούμε και που η κοινωνία στηρίζει.».

Από τη μια το πραγματικό δεδομένο της αγοράς για 1 πρόσληψη κάθε 7 απολύσεις – στην ουσία μιλάμε για 25 απολύσεις την ώρα για το 2011 στον ιδιωτικό τομέα! – και από την άλλη, αντί για «νοικοκύρεμα» και περικοπές, αντί για το δημοσιονομικό ζητούμενο για 1 πρόσληψη κάθε 5 αποχωρήσεις, έρχονται οι αποκαλύψεις για τις ρουσφετολογικές επιδόσεις των υπουργών και η απεγνωσμένη σπουδή της κυβέρνησης ώστε να βρεθούν τρόποι για να θιγούν στο ελάχιστο οι ψηφοφόροι, στο πλαίσιο ενός ενιαίου αλλά ήπιου μισθολογίου που δεν θα χάνει τα πελατειακά του χαρακτηριστικά...

Die Vögel: Fratzengulasch

     

    Die Vögel: Γκριμάτσες gulasch

Έχω καταλήξει, θα είσαι ένα πουλί / Φτιάχνουμε ένα άλογο από κόκκαλο και πέτρα / Έχω πεισθεί, θα είσαι ένα κόκκαλο / Φτιάχνουμε ένα άλογο από πουλιά και πέτρα.

Το σπιράλ του παραλόγου μες στα άδυτα της ύφεσης…

Ο κ. Βενιζέλος συνέχισε να βαδίζει στο δρόμο του κ. Παπακωνσταντίνου, με την έκτακτη εισφορά, τον φόρο επιτηδεύματος και τώρα με νέα περαίωση και αντικειμενικά κριτήρια – για τα οποία, βέβαια, ο παράγοντας «αναμενόμενη ύφεση 4,5 - 5,3%» δεν θα συνυπολογίζεται στην «αντικειμενική αλήθεια» του τελικού αποτελέσματος της φορολογικής εξίσωσης. Αυτήν την ατέρμονη εισπρακτική διαδικασία την εντάσσει στην πορεία για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα.

Τι σημαίνει όμως στην ουσία; Σημαίνει: «Εφόσον δεν μπορώ σαν κράτος να σας ελέγξω και να αποδώσω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, θα σας θεωρήσω όλους συλλήβδην έναν/μία». Ωστόσο μια τέτοια ισοπεδωτική λογική είναι άδικη διότι ενώ για κάποιους σημαίνει «αμνηστία» για κάποιους άλλους σημαίνει «καταστροφή»...

Μια σημαντική ανασκόπηση για τον καρκίνο του στόματος.

Η μελέτη-ανασκόπηση της Julia A. Woolgar και του Αστέριου Τριανταφύλλου, από το Πανεπιστήμιο του Liverpool, «Squamous cell carcinoma and precursor lesions: clinical pathology», η οποία δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Periodontology 2000», αναφέρεται στη φυσική ιστορία εξέλιξης της νόσου του ακανθοκυτταρικού καρκινώματος του βλεννογόνου του στόματος και του στοματοφάρυγγα από την αρχική επέκταση κατά κλώνους (clonal expansion), τη δυσπλασία και τον σιαλαδενοτροπισμό (sialadenotropism) προς τον πρωτοπαθή όγκο και στη συνέχεια προς την ανάπτυξη επιχωρίων και μακρινών μεταστάσεων αλλά και την υποτροπή ή την εμφάνιση νέων πρωτοπαθών βλαβών.

Παρότι η εργασία είναι γραμμένη και δομημένη από τη σκοπιά της ιστοπαθολογικής εξέτασης, λόγω της εξαιρετικής σύνοψης της γνώσης πάνω στο αντικείμενο, αποτελεί πολύτιμο βοήθημα για τον κλινικό και τον χειρουργό - και βεβαίως απαραίτητο για το φοιτητή και τον ειδικευόμενο - γιατί συμβάλει στη σύγχρονη διαγνωστική και χειρουργική σκέψη. Αναφέρω ενδεικτικά κάποια σημεία που μπορούν να επηρεάζουν τη διάγνωση, το σχέδιο θεραπείας και τη χειρουργική πράξη…

Αθήνα 2011, μια πόλη που πετά στον αυτόματο πολίτη…

Φωτογραφίες  χωρίς  σχόλια

Οι εντιμότατοι πολιτικοί μας…

Ο Φευγάτος: «Δεν θα ληφθούν νέα μέτρα, παρά την προαναγγελθείσα αναθεώρηση του ελλείμματος από τη Eurostat.» (Ο πρωθυπουργός στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, 7/10/2010)

Ο Κυνικός: «Δεν θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα, αρκεί να εφαρμοστεί το πρόγραμμα.» (Ο τέως Oικονομικών στην «Ημερησία», 5/6/2011)

O Διπλωμάτης: «Δεν πρέπει να χρειαστούν νέα μέτρα και αν κάνουμε την προσπάθεια να εφαρμόσουμε και στο σκέλος των εσόδων και στο σκέλος των δαπανών όλα όσα έχουμε ψηφίσει στη Βουλή των Ελλήνων δε θα χρειαστούν νέα μέτρα.» (Ο νυν Oικονομικών στο «Σκάι», Σήμερα)

Και οι τρεις προαναγγέλουν πρόσθετα μέτρα με διαφορετικό – 

Το σπίτι της Άννας Φρανκ, κάτι περισσότερο από Μουσείο.

Σήμερα, το σπίτι της Άννας Φρανκ στο Άμστερνταμ είναι κάτι περισσότερο από Μουσείο.  Όχι μόνο γιατί ανεβαίνοντας τ’ απότομα και στενά σκαλοπάτια προς τη σοφίτα – που έμπαινε το μοναδικό φως – και περνώντας μέσα από τους άδειους χώρους υποβάλλει στη φαντασία την αναπαράσταση του χρονικού της απόκρυψης αλλά και γιατί γνωρίζεις ότι, τελικά, τα φαντάσματα των διακρίσεων και των διώξεων εκείνης της εποχής δεν περιορίστηκαν στην ιστορική τους διάσταση αλλά συνεχίστηκαν και τώρα κλιμακώνονται και στοιχειώνουν πάλι την Ευρώπη. Τα εγκλήματα φυλετικού, ιδεολογικού και θρησκευτικού μίσους και οι κοινωνικοί αποκλεισμοί αναπτύσσονται γεωμετρικά πάνω στο γόνιμο έδαφος της οικονομικής ύφεσης.

Ο Όττο Φρανκ [Φωτό: Arnold Newman(1960)]

«Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε πια αυτό που συνέβη. Το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να μάθουμε από το παρελθόν και ν’ αναλογιστούμε τι σημαίνει διάκριση και δίωξη κατά αθώων ανθρώπων. Πιστεύω ότι είναι ευθύνη του καθενός να παλέψει κατά της προκατάληψης» είχε δηλώσει ο πατέρας της Άννας και μοναδικός επιζήσας, Όττο Φρανκ. Ωστόσο, σήμερα, αυτό το «πνεύμα του κακού» που υποχρέωσε τη μικρή Άννα και τους δικούς της να κρύβονται επί δύο χρόνια, μέχρις ότου τελικά συλληφθούν από τους Ναζί (4/8/1944), εξακολουθεί να δηλώνει παρόν και να δυναμώνει.

Η Άννα Φρανκ υπήρξε αληθινό πρόσωπο και όχι πλάσμα της τέχνης. Αλλά...

Ο Ρουμπίνι για τον Μαρξ, τον καπιταλισμό και τις εξεγέρσεις.

Το κλιπ είναι από τη συνέντευξη του οικονομολόγου Νούριελ Ρουμπίνι που παραχώρησε πριν μία εβδομάδα στην WSJ και στην οποία προειδοποιεί για τον κίνδυνο παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης.

WSJ: Περιγράψατε τη ζοφερή εικόνα ότι ενδεχομένως η οικονομική ανάπτυξη να παραμένει κάτω από το αναμενόμενο και με αυξημένο τον κίνδυνο μιας νέας ύφεσης στο κοντινό μέλλον. Αυτό ακούγεται φοβερό. Τι μπορούν να κάνουν η κυβέρνηση και οι επιχειρήσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας;  Ή απλά πρέπει να καθίσουν και να περιμένουν μέχρι το τέλος;

Ρουμπίνι : Πιστεύω ότι οι επιχειρήσεις δεν κάνουν τίποτα. Στην ουσία δεν βοηθούν. Ο παγκόσμιος κίνδυνος για απρόσμενες εξελίξεις τις έχει κάνει πιο νευρικές. Υπάρχουν επιλογές υποτίμησης. Υποστηρίζουν ότι κάνουν επιχειρησιακές συμβάσεις επειδή υπάρχει πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και ότι δεν κάνουν προσλήψεις επειδή δεν υπάρχει αρκετή ζήτηση στην αγορά. Αλλά εδώ υπάρχει ένα παράδοξο, ένα Catch-22.  Εάν δεν...

Λίγες μέρες στο Όσλο…

Λεπτομέρεια από γλυπτό του Γκούσταβ Βίγκελαντ.

Τρεις εβδομάδες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νορβηγία βρέθηκα για λίγες μέρες στο Όσλο. Οι τουρίστες ρωτούν που ήταν το σημείο της έκρηξης και οι Νορβηγοί ευγενικά τους κατευθύνουν «Α! Εκεί... θέλετε να πάτε...». «Εκεί», που παρότι ο χώρος έχει ολόγυρα αποφραχθεί, μπορούσες ακόμη να διακρίνεις τα σπασμένα παράθυρα και να λαθροκοιτάζεις τις καταστροφές στο εσωτερικό, στα ακάλυπτα σημεία του κτηρίου. Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, στον Καθεδρικό ναό της πόλης που έγινε η επιμνημόσυνη τελετή για τα θύματα, τα λουλούδια πλημμυρίζουν τον περίβολο, όπως και τα κιγκλιδώματα της περίφραξης.

          

Οι πολίτες, πηγαίνουν ακόμη και προσθέτουν από ένα φρέσκο τριαντάφυλλο, σα φυσικό μέρος της καθημερινότητάς τους. Κι οι αστυνομικοί εξακολουθούν να μην...

Η εξέγερση είναι η γλώσσα των αγνοημένων...

To τραγούδι του Μπομπ Μάρλεϊ «Burnin and Lootin» (Καίγοντας και Λεηλατώντας) ήταν soundtrack στην ταινία του Ματιέ Κασοβίτς «La Haine» (Το Μίσος), που βραβεύτηκε στις Κάννες με το Χρυσό Φοίνικα Σκηνοθεσίας το 1995. Η ταινία αναφερόταν στη βία της νεολαίας που ζει στο κοινωνικό περιθώριο του Παρισιού.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1963, σε ομιλία του στην Αλαμπάμα, είχε πει το περίφημο «a riot is the language of the unheard» (η εξέγερση είναι η γλώσσα των αγνοημένων), «φωτογραφίζοντας» σκηνές από το μέλλον στο Παρίσι, το Λονδίνο, την Αθήνα, …

ΔΤ

Τo σπίτι γεμάτο γρίλιες και δυσπιστία…

Το 2011 εξελίσσεται σαν η χρονιά της δυσπιστίας στους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις. Οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης δεν δείχνουν να επηρεάζονται από τις διαβουλεύσεις και τις συνόδους κορυφής των πολιτικών. Μπορούν να διαμορφώνουν το παγκόσμιο σκηνικό με τις αρνητικές τους αποφάσεις τις οποίες αποδίδουν στην έλλειψη «αξιόπιστων λύσεων» εκ μέρους των κυβερνήσεων.

Αλλά οι κυβερνήσεις δεν έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μόνον αυτήν την έξωθεν μαρτυρία αναξιοπιστίας αλλά και την κρίση εμπιστοσύνης στο εσωτερικό των χωρών τους. Σε όλον τον κόσμο οι άνθρωποι χάνουν την πίστη στις κυβερνήσεις τους. Οι Αραβικές εξεγέρσεις είναι μια ακραία έκφραση αυτής της πραγματικότητας. Το ερώτημα είναι πώς αυτή η αντίδραση από την προσωπική αμφισβήτηση και το θυμό θα μετουσιωθεί σε ώριμη πολιτική δράση για τις αναγκαίες αλλαγές σε πρόσωπα και πολιτικές.

Υπάρχει όμως και μια μορφή αναξιοπιστίας που χαρακτηρίζει τη δική μας...

Αμάλια Ροντρίγκεζ, “Καράβι Μαύρο”

Το πρωί, από φόβο πως θα με’ βρισκες άσχημη, / ξύπνησα τρέμοντας στην αμμουδιά. / Αλλά γρήγορα τα μάτια σου μου είπαν όχι! / Και ο ήλιος μπήκε στην καρδιά μου.

Είδα ένα σταυρό πάνω σε ένα βράχο / και το μαύρο σου καράβι να χορεύει στο φως... / Είδα να μου γνέφεις μεσ’ απ’ τα χαλαρά  πανιά… / Οι γριές στην παραλία λένε ότι δεν θα γυρίσεις.

Είναι τρελές! Είναι τρελές!

Το ξέρω, αγάπη μου, ότι ποτέ δεν έφυγες, / γιατί όλα γύρω λένε ότι είσαι παντού μαζί μου. / Στον άνεμο που ρίχνει την άμμο στα παράθυρα, / στο νερό που τραγουδάει, στη φωτιά που αργοσβήνει, / στη ζεστασιά του κρεβατιού των άδειων καθισμάτων, / μες στο στήθος μου, πάντα μαζί μου είσαι.

Το ξέρω, αγάπη μου, ότι ποτέ πραγματικά δεν έφυγες.

Barco Negro (Καράβι Μαύρο):  Κλασσικό «φάντο» λαϊκό τραγούδι της Πορτογαλίας από τη βασίλισσα του είδους Αμάλια Ροντρίγκεζ. Πρώτη φορά, ακούστηκε από την ίδια, το 1955, στην ταινία του Henri Verneuil «Os Amantes do Tejo». Στίχοι: David Mourão-Ferreira, Μουσική: Caco Velho-Piratini, Αλμπουμ: "Fado em Mim".

Ένας Αύγουστος διαφορετικός…

Από τις πρώτες μέρες αυτός ο Αύγουστος δείχνει διαφορετικός. Τα μελτέμια του αδύναμα να σκορπίσουν τόση μαζεμένη αγωνία για το αύριο. Οι παραλίες του ανοικτές στα κύματα των σεισμών που δονούν τον παγκόσμιο ορίζοντα. Και από την ενδοχώρα τα νέα ακούγονται περίεργα.

Λέγεται ότι κάποιος υπουργός υποστηρίζει μια μικρή και «άτακτη» τράπεζα για την οποία βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα για υπεξαίρεση πολλών εκατομμυρίων. Και ότι, για καλό και για κακό, αυτός ο υπουργός αλλάζει το νόμο μήπως βρεθεί υπόλογος στο μέλλον – παρότι πιστεύει ότι υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.

Λέγεται ότι μια βουλευτίνα του κυβερνώντος κόμματος απάντησε ότι...

Μάνος Χατζιδάκις: "Το πρόσωπο του τέρατος και ο φόβος μήπως το συνηθίσουμε"

« Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά…»

[από τα εβδομαδιαία ραδιοφωνικά σχόλια του Μάνου Χατζιδάκι στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (1978)]

Το 'χε πει και ο Σπινόζα…

«Αν φανταστούμε κάποιον να επηρεάζει με Χαρά ένα πράγμα που μισούμε, θα επηρεαστούμε επίσης από Μίσος προς αυτόν. Αν αντιθέτως τον φανταστούμε να το επηρεάζει με Λύπη, θα επηρεαστούμε προς τον ίδιο από Αγάπη», γράφει στην «Ηθική» ο Σπινόζα. Μια πρόταση που θα μπορούσε να σχολιάζει τα δυο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία απέδωσε στον Μπρέιβικ, ο Αβραάμ Φόξμαν, Εθνικός Διευθυντής της ADL, σε άρθρο του στην Ουάσιγκτον Ποστ: (1) ότι η «αγάπη» του Μπρέιβικ για τους Εβραίους προκαλεί ανησυχία εφόσον την γεννά το μίσος που τρέφει προς τους Μουσουλμάνους και τους Άραβες και (2) ότι επιτέθηκε όχι σε Μουσουλμάνους αλλά σε «προδότες» «πολυπολιτισμικούς Μαρξιστές» του Εργατικού Κόμματος που «διευκόλυναν» τον εξισλαμισμό της Νορβηγίας.

Αλλά ο Φόξμαν παραβλέπει ότι στο μυαλό του Μπρέιβικ γίνεται μια σαφής διάκριση. Στη σελ. 1163 του μανιφέστου γράφει ότι δεν θεωρεί συμμάχους του όλους τους Εβραίους. Αντιθέτως, εκείνους τους φιλελεύθερους Εβραίους που διαφωνούν με τον Ισραηλινό Εθνικισμό/Σιωνισμό και υποστηρίζουν την πολυπολιτισμικότητα, τους θεωρεί εχθρούς, τόσο δικούς του όσο και του Ισραήλ. Τέτοιους «προδότες» – και άρα «στόχους» – θεωρεί το 75% των Εβραίων της Αμερικής και της Ευρώπης και το 50% των Εβραίων του Ισραήλ. Και από αυτήν την άποψη διαφωνεί και με τους εθνικοσοσιαλιστές, οι οποίοι επιτίθενται γενικά κατά των Εβραίων. Γράφει:«Never target a Jew because he is a Jew, but rather because he is a category A or B traitor».

Και ίσως, ο Φόξμαν, παραβλέπει αυτή τη διάκριση από φόβο να...

Από τον Κόπλαντ στον Μπρέιβικ…

Ο διάλογος από τον Ριχάρδο τον Γ΄ του Σαίξπηρ: Άννα: «Αχρείε, για σένα δεν υπάρχουν ούτε του Θεού, ούτε του ανθρώπου νόμοι. Κανένα θηρίο δεν είναι τόσο άγριο, που να μη νιώθει μια σταλιά συμπόνια». Γκλόστερ: «Εγώ δε νιώθω, ώστε δεν είμαι εγώ θηρίο». Άννα: «Ω, τι θαύμα να λένε την αλήθεια οι διάβολοι!». Ο Γκλόστερ δεν μετανιώνει ούτε αισθάνεται τύψεις. Αντίθετα αισθάνεται υπερηφάνεια. Η σύγχρονη ψυχιατρική μάλλον θα τον χαρακτήριζε ψυχοπαθή.

Ο Μπρέιβικ, όπως και κάθε τρομοκράτης, είναι ένας σύγχρονος διάβολος που κι αυτός όπως ο Γκλόστερ δεν μπορεί να νιώσει τη φρίκη των πράξεων του, που η Άννα του υπενθυμίζει: «Γιατί έχεις κάνει τον ωραίο τούτον κόσμο κόλασή σου, γεμάτη από φωνές που καταριούνται κι’ απ’ αναστεναγμούς βαριούς. Αν σ’ ευφραίνει να βλέπεις τα φριχτά σου τα έργα, κοίτα το δείγμα αυτό της κακουργίας σου!»

Η περίπτωση του Μπρέιβικ θυμίζει την περίπτωση του 23-χρονου Βρετανού τρομοκράτη Ντέιβιντ Κόπλαντ, που τον Απρίλη του 1999, μέσα σε 14...