Λίνκολν (Lincoln) του Στίβεν Σπίλμπεργκ

Ο Αβραάμ Λίνκολν του Σπίλμπεργκ ανακαλεί στον προβληματισμό του την αυταπόδεικτη αλήθεια του μαθηματικού αξιώματος του Ευκλείδη ότι «πράγματα που είναι ίσα με το ίδιο αντικείμενο, είναι ίσα και μεταξύ τους» και ο Θαντέους Στίβενς, αρχηγός της ριζοσπαστικής πτέρυγας των Ρεπουμπλικανών, όταν οι πολέμιοι της Συνταγματικής τροποποίησης για την κατάργηση της δουλείας τον ερωτούν αν πιστεύει στην «φυλετική ισότητα», απαντά «δεν συμφωνώ με την ισότητα για όλα τα πράγματα, μόνον με την ισότητα ενώπιον του νόμου, τίποτε περισσότερο». Αυτή η «διπλωματική» τοποθέτηση του Στίβενς θα βοηθήσει τον αγώνα του Λίνκολν και μαζί με αρκετό πολιτικό παρασκήνιο, που περιλάμβανε και δωροδοκίες βουλευτών, θα οδηγήσουν τελικά στην υπερψήφιση της κατάργησης της δουλείας, λίγο πριν την λήξη του εμφυλίου πολέμου.

Να μην γίνουμε το τελευταίο άλλοθι των αποτυχιστών…

Τελικά, την πραγματικότητα την υποτίμησαν τόσο οι ευρωσκεπτικιστές όσο και οι υπέρμαχοι του προγράμματος προσαρμογής. Από τους πρώτους, ο Ρουμπινί δήλωσε ότι έπεσε έξω στο Grexit για το 2012, επειδή υποτίμησε την αποφασιστικότητα των Ευρωπαίων πολιτικών να κρατηθεί η ευρωζώνη, καθώς και την ανθεκτικότητα των Ελλήνων στα σκληρά οικονομικά μέτρα. Από τους δεύτερους, η Λαγκάρντ παραδέχτηκε ότι υποτίμησε τις επιδράσεις της ύφεσης στην ανάπτυξη. Ωστόσο ο Ρουμπινί δεν άλλαξε την ουσία της πρόβλεψής του. Πιστεύει ότι οι πολιτικοί κέρδισαν λίγο χρόνο, αλλά ο κίνδυνος για την Ελλάδα και την Ευρώπη δεν έχει περάσει. «Η πολιτική δεν μπορεί να υπερισχύει στα πάντα. Είναι ένας παράγοντας, αλλά δεν αντικαθιστά όλους τους άλλους». Αλλά και η Λαγκάρντ δεν άλλαξε την ουσία της πολιτικής της και απλά πρότεινε περισσότερο χρόνο προσαρμογής...

Γιώργος Διαλεγμένος: "Είμαστε σκάρτοι από κούνια"

«Γκιλοτίνα! Για όλους αυτούς που φέραν' τη χώρα σε αυτό το χάλι έπρεπε να είχαν στηθεί γκιλοτίνες στο Σύνταγμα. Για όλους όσοι περάσαν' στη Βουλή απ' τον Ανδρέα Παπανδρέου και μετά. Δεν υπάρχει άνθρωπος καλός εκεί μέσα. Αν υπήρχε θα έλεγε «συγγνώμη, έκανα λάθος. Φεύγω». Ολοι είναι στο κόλπο. Και ο Παπακωνσταντίνου και ο Βενιζέλος. Αν ήταν στην Κίνα, θα τους είχαν εκτελέσει. Θέλουν εκτέλεση. Ούτε καν φυλακή». Ακραίος, προκλητικός, για πολλούς τρελός. Παρ' όλο που περνούν τα χρόνια, ο Γιώργος Διαλεγμένος δεν φαίνεται να ησυχάζει. Κι ας δηλώνει «παραιτημένος», «τουρίστας» στη χώρα του και «συνταξιούχος διαδηλωτής», που θέλει «δυο-τρεις ακόμη διαδηλώσεις για να πάρει και το επικουρικό του»…

Oxfam: Το κόστος της ανισότητας ή πώς μας πλήττει ο ακραίος πλούτος…

Πριν λίγες μέρες, η Oxfam – διεθνής οργάνωση κατά της αδικίας της φτώχειας – δημοσιοποίησε έκθεση στην οποία αναφέρεται ότι ο ακραίος πλούτος και η ανισότητα έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα και η κατάσταση διαρκώς επιδεινώνεται. Τα τελευταία 30 χρόνια η ανισότητα έχει αυξηθεί δραματικά σε πολλές χώρες. Στις ΗΠΑ το 1980 το 10% του συνολικού εισοδήματος πήγαινε στο κορυφαίο 1% του πληθυσμού. Σήμερα στο 1% πηγαίνει το 20% του εισοδήματος, ενώ στο κορυφαίο 0,01% το ποσοστό είναι τετραπλάσιο σε σχέση με το 1980! Ανάλογη είναι η εικόνα παγκοσμίως όπου το κορυφαίο 1% (60 εκατομμύρια άνθρωποι) και πιο ειδικά το 0,01% (600.000 άνθρωποι, ανάμεσά τους 1.200 δισεκατομμυριούχοι) έχει επιδοθεί σε έναν απίστευτο φρενήρη πλουτισμό. Το 2012, οι κορυφαίοι 100 δισεκατομμυριούχοι αύξησαν την περιουσία τους κατά 240 δις δολάρια, ποσό αρκετό για να τερματίσει την φτώχεια στον πλανήτη τέσσερεις φορές…

Στο Πολιτικό Βαρόμετρο του Ιανουαρίου, φωτογραφίες από το σημείο μηδέν…

Με την είσοδο στη νέα χρονιά και την ανεργία να πλησιάζει το 1/3 του εργατικού δυναμικού – το 1/2 στους νέους – έρχεται μια έρευνα να μας πληροφορήσει ότι ο 1 στους 4 Έλληνες δηλώνει ικανοποιημένος από τη ζωή του. Αυτό το 24% δεν έχει καμία σχέση με το παράλληλο σύμπαν των συμπτώσεων που ανέλυσε ο Άρθουρ Καίσλερ, αλλά με κυνικό τρόπο εκφράζει τα ανθεκτικά υπολείμματα της νομενκλατούρας που εξουσίαζε την χώρα για δεκαετίες. Όμως το πραγματικό ενδιαφέρον βρίσκεται στην υπόλοιπη κοινωνία. Στα απομεινάρια των απατηλών ημερών της «Ισχυρής Ελλάδας». Σε αυτό το κομμάτι, που σύμφωνα με την eurostat, τουλάχιστον το 20% δεν τα καταφέρνει ούτε στα στοιχειώδη και το 40% ακροβατεί στο χείλος της φτώχειας. Η τελευταία έρευνα της Public Issue γεμίζει το κάδρο αυτής της κοινωνικής ανισότητας με τη φωτογραφία μιας κοινωνίας που έπιασε πάτο…

Xωρίς εναλλακτική: από την Θάτσερ στην Μέρκελ και την δική μας εκδοχή…

Το '10, το '11 και το '12  χαρακτηρίστηκαν σαν χρονιές για τις οποίες δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Και αυτή η τρέχουσα χρονιά, απρόβλεπτου βάθους ανέχειας και δυστυχίας για πάρα πολλούς Έλληνες, δεν δείχνει να αποχαρακτηρίζεται, αλλά αντίθετα μπαίνει ως να επρόκειτο η ζωή μας να εξελίσσεται για πολλά χρόνια ακόμα με αυτόν τον επιθετικό προσδιορισμό: «χωρίς εναλλακτική». Σαν μια κατάσταση του παραλόγου, κατά την οποία από την αρχή, σε μια διαδικασία λήψης αποφάσεων, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, και άρα ούτε ανάγκη για συζήτηση και επιχειρηματολογία στη συνέχεια…

Οι αντιασφυξιογόνες μάσκες βασικά αξεσουάρ επιβίωσης… [φωτο]

Νέφος θέρους, αιθαλομίχλη χειμώνα, δακρυγόνα παντός καιρού, μπόχα πολιτικού συστήματος…  Οι αντιασφυξιογόνες μάσκες βασικά αξεσουάρ επιβίωσης…

Tiger Lillies - Fairground

«…Πόσο γρήγορα καταπίνουμε τα πιο πικρά χάπια / Τις πόρνες και τους συκοφάντες που πλασάρουν πιο φθηνές συγκινήσεις / Πόσο γρήγορα στο πανηγύρι οι κράχτες μαθαίνουν να φωνάζουν / Το γρήγορο και εύκολο χρήμα, όλα γίνονται για αυτό / Έχασα το κουράγιο μου στo πανηγύρι, ο θλιμμένος κλόουν προσπαθεί να χαμογελάσει / Πόσο γρήγορα φεύγει η αθωότητά μας, τόσο γρήγορα μολυνόμαστε»

2013: Το Πνεύμα των ευχών…

Είναι ίσως παράδοξο, μπαίνοντας σε ένα επόμενο έτος οι ευχές να ακούγονται τόσο τυπικές, αίολες κι αμήχανες. Τυπικές γιατί κανείς δεν τις πιστεύει. Αίολες γιατί είναι όλοι τόσο προσγειωμένοι στην πραγματικότητα που τους περιμένει. Αμήχανες όπως ο ημιτελής εορταστικός φωτισμός των δρόμων που αντανακλά τη μελαγχολία της πρωτεύουσας στα πρόσωπα των ανθρώπων και τα σωματίδια που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα. Αλλά ακόμη κι αν δεν πιστεύουμε στις ευχές που δίνουμε και μας δίνουν. Ακόμη κι αν δεν έχουμε αυταπάτες για τις νέες δυσκολίες που έρχονται. Ακόμη κι αν η απαισιοδοξία μας βασίζεται στο γεγονός ότι η βία που μας ασκείται και η συρρίκνωση που μας επιβάλλεται υπερβαίνει τις δυνάμεις μας να αντισταθούμε. Ακόμα κι έτσι έχει μεγάλη σημασία να πιστέψουμε σε αυτό το παραμύθι των φετινών ευχών…