2010-2014: Τελικά το ζήτημα ήταν Μνημόνιο/Αντιμνημόνιο;

Από τον Μάη του '10 μέχρι σήμερα το ζήτημα δεν ήταν ποτέ μνημόνιο/αντιμνημόνιο. Η ανάγκη για οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση ήταν διαρκώς εκκρεμής και τελικά επείγουσα και ζωτικής σημασίας. Ούτως ή άλλως το παρασιτικό κράτος έπρεπε να εκσυγχρονιστεί και το υπεύθυνο πολιτικό προσωπικό να λογοδοτήσει για την υπερχρέωση και τα ελλείμματα που το ίδιο είχε δημιουργήσει. Σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο το κύριο ζήτημα, τότε αλλά και τώρα, είχε ως εξής:

Τοπικές εκλογές σε Γαλλία και Ολλανδία: πρόβα τζενεράλε για το έργο των Ευρωεκλογών;

Η αποχή στις τοπικές εκλογές στην Γαλλία ήταν πρωτοφανής αγγίζοντας το 39%. Ο στόχος του «Εθνικού Μετώπου» της Μαρίν Λεπέν ήταν 10-15 δημαρχίες όταν το ρεκόρ του ήταν οι 3 από το 1995. Ήδη από τον πρώτο γύρο κέρδισε την δημαρχία της Henin-Beaumont και την επόμενη Κυριακή, 30 Μαρτίου, διεκδικεί τη νίκη στον δεύτερο γύρο στις πόλεις Forbach, Avignon, Perpignan, Beziers και Frejus, που ήρθε πρώτο, και στη Μασσαλία, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας, που ήρθε δεύτερο. Είναι αξιοσημείωτο ότι πήρε περίπου το 5-7% των ψήφων στην επικράτεια της Γαλλίας, κατεβάζοντας υποψήφιους μόνο σε 596 από τις 36.682 τοπικές κοινότητες…

Έκθεση ΟΟΣΑ: Καθρέφτης της Ανισότητας ή και Προάγγελος για μια Τριτοκοσμική Ελλάδα;

Τον Μάϊο του ‘12 χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για την χώρα. Να ολοκληρώσει την πολιτική της ενηλικίωση μέσα από την κοινή συμπόρευση απέναντι στον υπαρκτό κίνδυνο για περισσότερη οικονομική συρρίκνωση και εθνική ταπείνωση. Ωστόσο η ευκαιρία εξανεμίστηκε. Στη θέση της επείγουσας ανάγκης για ομοψυχία και ανανέωση σε πρόσωπα και νοοτροπίες προκρίθηκαν ιδεολογικές διαμάχες χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα και μικροκομματισμοί χωρίς κοινωνική και εθνική σημασία. Και τελικά η μεγάλη ευκαιρία αλέστηκε ανάμεσα στις μυλόπετρες των αξιών της «εκλογικής πελατείας» και του «διαπλεκόμενου κρατισμού», που αν ακόμη διατηρηθούν ζωντανές, μπορούν πλέον να εδραιώσουν την ήδη διαφαινόμενη τριτοκοσμική πραγματικότητα σε μια τύποις ευρωπαϊκή χώρα …

Ερμού 1900 / 2014. Μια βόλτα στον χρόνο… [φωτο]

Μετά την βροχή, μια βόλτα στον χρόνο.

Να Είσαι Εκεί, Κύριε Σταύρο…

Φόβος, απογοήτευση, βόλεμα. Λίγο πολύ αναλυμένες οι αιτίες για την πολιτική ακινησία στη βάση της κοινωνίας. 

Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η πολιτική ακινησία μπορεί να θρέψει και την ανοησία των πολιτών.

Παρότι ο κάτοικος της μικρομεσαίας πολυκατοικίας έχει κατανοήσει πώς και κατά που πάει το μέλλον του.

Παρότι το πολιτικό στερέωμα έχει αποκοπεί από τον ορίζοντα του μέσου πολίτη και το βιώνει μόνον ως έναν καταπιεστικό μηχανισμό με τον οποίο η συνύπαρξη αμφισβητεί την δική του ύπαρξη.

Leonard Cohen - A Thousand Kisses Deep

The ponies run, the girls are young / The odds are there to beat / You win a while, and then it's done / Your little winning streak

And summoned now to deal / With your invincible defeat / You live your life as if it's real / A thousand kisses deep

Μια ζούγκλα ελεγχόμενη για το ποια ζώα και θεριά θα ζήσουν και ποια θα πεθάνουν…

Να συλλαμβάνονται άρρωστοι υπερήλικες μέσα στη νύχτα για πιθανά παλιά ή τρέχοντα χρέη στο Κράτος και να κρατούνται στην Ασφάλεια αδιαφορώντας για όλα τα βάσανα στα οποία μπορεί να υποβάλλεται εκείνη τη στιγμή η σωματική και ψυχική τους υγεία! 
Ναι! Αυτό το γεγονός μπορεί να συμπυκνώσει την ανηθικότητα, την εχθρότητα και την βαρβαρότητα του σημερινού Κράτους απέναντι στον Έλληνα πολίτη που ήδη δεινοπαθεί από τις συνέπειες της ανέχειας και της αυξανόμενης ανισότητας μέσα στην ίδια του τη χώρα…

Το ποτάμι της φτώχειας, το μόνο πραγματικό…

Ήταν Ιούνιος του 2011 και πολύς κόσμος ένα χρόνο μετά το μούδιασμα της Μαρφίν είχε αρχίσει να ξαναβγαίνει στους δρόμους. Τότε σχολιάζαμε: «Έρχονταν και πύκνωναν την ήδη πλημμυρισμένη πλατεία που παλλόταν από φωνές και μουσικούς ρυθμούς. Έρχονταν ασταμάτητα από τη Σταδίου, την Πανεπιστημίου, την Αμαλίας, την Ερμού, το Μετρό, τα σοκάκια, όλοι μια παρέα, χωρίς κομματικές σημαίες, με πρόσωπα χαμογελαστά που δυνάμωναν το χαμηλό απογευματινό φως της πρώτης πιο ζεστής μέρας του φετινού καλοκαιριού»…