Η άθλια έρημος παίρνει μορφή, / Το τσακάλι περήφανο, στην τσίτα, / Αναζητώντάς σε νιώθω το δρόμο μου, / Μέσ’ απ’ την πιο αργή, δύσκολη νύχτα. / Ό,τι κι αν ο φόβος επινοεί, / Ορκίζομαι δεν έχει καμία σημασία / Φτάνω στον φράκτη των συνόρων / Κατέβα, έλα μίλησέ μου ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου