Σε μια μεταβατική εποχή που πολλοί υποστηρίζουν ότι από το Μάαστριχτ και μετά η ηγεσία της Ευρώπης και της Ευρωζώνης πήρε τη ζωή της λάθος - κι ακόμη δεν άλλαξε ζωή - και που οι εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις προσκρούουν η μία μετά την άλλη σε χρηματοπιστωτικές και τραπεζικές Συμπληγάδες, αναδεικνύεται η ανάγκη για έναν αγώνα που θα αποτρέπει την υπέρβαση κόκκινων γραμμών για τη βιωσιμότητα της κοινωνίας και θα διεκδικεί αλλαγές για την αναδόμηση του δημοκρατικού κράτους...
Ένας αγώνας που θα έχει τη δυναμική να αντισταθμίζει τη βία του οικονομικού πολέμου, που καθορίζουν οι ανεξέλεγκτες αγορές δοκιμάζοντας τις αντοχές των δημοκρατικών κατακτήσεων και πολιτευμάτων. Ένας αγώνας που σε κάθε χώρα θα διεξάγεται σύμφωνα με τις ιδιομορφίες της, αφού ούτως ή άλλως οι αφορμές της κρίσης δεν είναι παντού οι ίδιες, αλλά όμως θα συγκλίνει, είτε με συντηρητικό-διαχειριστικό είτε ριζοσπαστικό -ανατρεπτικό τρόπο, στο στόχο να αμβλύνει τις συνέπειες της ύφεσης στον πληθυσμό, να αποτρέπει χειρότερες εκτροπές και κυρίως να «εκβιάζει» προς την ανάπτυξη.
Στη χώρα μας ένας τέτοιος αγώνας θα πρέπει να περιλαμβάνει τη διασφάλιση βιώσιμου κατώτατου μισθού και σύνταξης, την εξασφάλιση της πρώτης κατοικίας, τη χρονική επέκταση του επιδόματος ανεργίας, τον διακανονισμό των χρεών των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων σε πρώτη φάση με μείωση του ποσού των δόσεων και σε δεύτερη με το «κούρεμα» τους, τη μείωση των ενοικίων κατοικιών και επιχειρήσεων, τον έλεγχο των τιμών σε υπηρεσίες και προϊόντα, την ελάττωση της φορολογίας σε συνδιασμό με την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Επίσης θα πρέπει με Συνταγματική αναθεώρηση να καταργηθούν τα πάσης φύσης οικονομικά και νομικά προνόμια των βουλευτών (όπως οι υπέρογκοι μισθοί, η εύκολη συνταξιοδότηση, η προκλητική ασυλία και οι παραγραφές των αδικημάτων) και να ιδρυθούν ανεξάρτητες διοικητικές Αρχές «έκτακτης ανάγκης» στις οποίες θα συμμετέχουν και πολιτικοί κοινής αποδοχής από όλα τα κόμματα.
Μια τέτοια διοικητική Αρχή θα μπορούσε να θέσει το θέμα του υπολογισμού του οφειλόμενου χρέους, αλλά και να κλείσει το ανοικτό ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων. Μια άλλη τέτοια διοικητική Αρχή θα μπορούσε να ασχοληθεί με την αναδρομική εξέταση της πολιτικής διαφθοράς, τον καταμερισμό ευθυνών και την απονομή δικαιοσύνης. Τέλος, μια άλλη τέτοια διοικητική Αρχή θα μπορούσε να σχεδιάζει και να ελέγχει την εκτέλεση των χρηματοδοτήσεων και των επενδύσεων.
Ο δρόμος έχει ήδη στρωθεί από τα σκληρά και ατελέσφορα προγράμματα λιτότητας, στα οποία έχουν δεσμευτεί με την υπογραφή τους, οι πολιτικοί αρχηγοί της πρόσφατης συγκυβέρνησης, και τα οποία δεν αφήνουν περιθώρια για κοινωνική πολιτική, πέρα από τις φιλανθρωπίες των ίδιων των πολιτών και τις αποστολές της εκκλησίας. Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις περί του αντιθέτου, από την άλλη όχθη του Ατλαντικού ξεκαθαρίζουν πως ύφεση και ανεργία θα συνεχιστούν αμείωτες και φέτος και του χρόνου. Και να σκεφθεί κανείς ότι μέχρι τώρα διαρκώς αναθεωρούν τις προβλέψεις τους προς τα κάτω…
Η πορεία προς τις εκλογές, τόσο στη χώρα μας όσο και τη Γαλλία, αλλά και η έκβασή τους αποτελούν μέρος αυτής της πορείας διαφυγής από το αδιέξοδο. Και τουλάχιστον στη χώρα μας το πιο πιθανό είναι ότι τίποτε μετά τις εκλογές δεν θα θυμίζει αυτό το οποίο γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Και αυτήν την πραγματικότητα την προδιαγράφουν όχι μόνο τα αναμενόμενα βορειοευρωπαϊκά ποσοστά της Χρυσής Αυγής, αλλά κυρίως τα τρία βασικά πολιτικά μέτωπα τα οποία έχουν ήδη συγκροτηθεί για το πολιτικό τοπίο της επόμενης μέρας: ένα διαμορφωμένο, ένα αδιαμορφοποίητο και ένα υπό διαμόρφωση.
Το διαμορφωμένο μέτωπο του δικομματισμού, που η πολιτική του δεν έχει καμία δυναμική βελτίωσης και αλλαγής της πολιτικοοικονομικής πραγματικότητας, έστω και διαχειριστικά, εφόσον έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει μια ήδη ασφυκτική, αποτυχημένη και καταστροφική πολιτική με την όποια πρόσθετη τροποποίηση θα επινοούν οι σχεδιαστές στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον. Είναι το μέτωπο που οδεύει στην προαναγγελθείσα ήττα της τάξης τουλάχιστον του 50% της δύναμης που είχε το 2009.
Το μέγα αδιαμορφοποίητο μέτωπο της αριστεράς που θα μπορούσε στην ένωσή του να εκφράσει σε όλο τους το φάσμα την κριτική και τις εναλλακτικές προτάσεις, από διαχειριστικές μέχρι ανατρεπτικές, που θα μπορούσαν όμως να συγκλίνουν στον αγώνα για μια δυναμική υπεράσπιση κοινωνικών πολιτικών που είναι σήμερα ζωτικής σημασίας. Είναι το «μοιραίο» μέτωπο που δείχνει να χάνει άλλη μια ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στη χώρα παρότι αυτή παλεύει στη δίνη της ύφεσης. Ωστόσο η μη προεκλογική σύμπραξη των κομμάτων της αριστεράς δεν προεξοφλεί και την ίδια μετεκλογική στάση. Όπως άλλωστε και τη στάση των Οικολόγων-Πρασίνων.
Το υπό διαμόρφωση μέτωπο Ανεξάρτητων Ελλήνων - Άρματος Πολιτών που με τα ποσοστά και τις θέσεις του θα έχει τη δυναμική να εκβιάσει τις πολιτικές εξελίξεις τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Είναι το ανερχόμενο μέτωπο που συνδιάζει την κριτική στον δικομματισμό, την υπερκομματική τοποθέτηση και την αναζήτηση εναλλακτικών και αυτός ο τριπλός του χαρακτήρας μπορεί να το αναδείξει ακόμη και σε δεύτερη εκλογική δύναμη στη χώρα.
Όσο για μας, ας πούμε στον εαυτό μας την αλήθεια την οποία οι πολιτικοί που μας οδήγησαν εδώ δεν πρόκειται να πουν. Ο θάλαμος της ύφεσης δεν πρόκειται να αποσυμπιεστεί μαγικά. Οι βαλβίδες δεν πρόκειται να γυρίσουν από μόνες τους. Από τις δικές μας κινήσεις και τα δικά μας βήματα θα περάσουν όλα. Στην παγίδα της φαντασίωσης μάς κρατά ο φόβος, αλλά μας απελευθερώνει η κοινή λογική…
Δ. Τρικεριώτης (Follow on Twitter)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου