Η Ελλάδα και οι θεσμοί της, όπως δεν θα τη γνωρίζουμε στο άμεσο μέλλον. Πρόσφατα ο κ. Βενιζέλος έθεσε το ερώτημα «αντέχει το Σύνταγμα υπό συνθήκες κρίσης; Η αλήθεια είναι ότι υφιστάμεθα σημαντικούς περιορισμούς σε όλες τις όψεις της εθνικής κυριαρχίας - άρα και στη συνταγματική μας κυριαρχία». Ερώτημα που πριν λίγους μήνες ο κ. Παπακωνσταντίνου το είχε απαντήσει «όταν χρωστάς δεν είσαι ελεύθερος».
Τώρα, πώς γίνεται οι Γερμανοί, που μας χρωστούν το μισό χρέος, να είναι ελεύθεροι και μέσω των εντολέων τους να μας εκβιάζουν, είναι ένα από τα πολλά ερωτήματα που δεν απασχολούν τους αμοραλιστές πολιτικούς μας. Διότι αν σε μια δημοκρατική χώρα η δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργήσει για τις ανομίες των πολιτικών όταν αυτοί ταυτίζονται με την εκπροσώπηση οικονομικών συμφερόντων που εξαθλιώνουν την καθημερινότητα και υποθηκεύουν ή ξεπουλούν την προοπτική, τότε σε αυτήν τη χώρα η δημοκρατία είναι προσχηματική και ασκείται με μεθόδους αμοραλιστικές, που δηλ. αδιαφορούν για ζητήματα ηθικής τάξης.
Τώρα όμως τα χρονοδιαγράμματα της άνευ όρων εκχώρησης της εξουσίας στους εκπροσώπους των δανειστών ανανεώνονται συνεχώς, αποκτώντας πλέον στρατηγική...
σημασία και καταπίνοντας το μέλλον των σημερινών Ελλήνων όλων των ηλικιών και της χώρας, όπως την γνωρίζουμε, συνολικά.Τώρα όμως η ύφεση βαθαίνει και οι προσδοκίες για τακτικές διαχείρισης και ανάπτυξης διαψεύδονται η μία μετά την άλλη. Χωρίς επενδύσεις και ενίσχυση της ρευστότητας αλλά με πληθωρισμό, λουκέτα και ανεργία. Και πάντα χωρίς διελεύκανση των υπαίτιων σκανδάλων.
Τώρα όμως κι αυτόν τον ίδιο τον πρωθυπουργό αυτοί που τον στήριζαν και τον τιμούσαν αρχίζουν να τον εκθέτουν και να τον αδειάζουν (ευρωομόλογα, επιμήκυνση, Αίγυπτος) και να τον μετατρέπουν, αν εκείνος βέβαια συμφωνήσει, σε αξιολύπητο επαίτη και μαζί του όλην τη χώρα.
Τώρα όμως η αποθρασυμένη τρόικα, από την υποτακτικότητα της εξουσίας και την ανεκτικότητα του λαού, διαλαλεί το πρόσταγμα για γενικό ξεπούλημα και αναγκάζει ως και τους υποτακτικούς της να προβαίνουν σε δηλώσεις του τύπου «Οι εκπρόσωποι της τρόικας ξεπέρασαν τα όρια. Τα όσα είπαν χθες είναι απαράδεκτα και αποδοκιμαστέα».
Τώρα είναι, που θα’ λεγε κι ο ποιητής μας Μανώλης Αναγνωστάκης, «Το θέμα είναι τώρα τι λες»
Αν όλο αυτό που συμβαίνει στη χώρα, τους τελευταίους δέκα μήνες, γίνεται βάσει σχεδίου ή λόγω απλής ανοησίας και ανεπάρκειας δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το αποτέλεσμα, δηλ. το γεγονός ότι πλέον συστηματικά και καθημερινά καλλιεργούνται το μίσος και η εμπάθεια ανάμεσα στο λαό κι ένα άμορφο και τυχοδιωκτικό «μείγμα» πολιτικών, εκπροσώπων των δανειστών, προπαγανδιστών και στυγνών οικονομικών συμφερόντων. Αλλά και μια έχθρα ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες και ανάμεσα στους Έλληνες και τους μετανάστες. Κι έτσι αποδιοργανώνεται η κοινωνική συνοχή και υπονομεύεται η αναγκαία συστράτευση για την ανάκαμψη της χώρας.
Η κυβέρνηση πατώντας πάνω στην ανεκτικότητα που της προσφέρουν οι κομματικά εξαρτημένοι, ευνοούμενοι και «ασύλιοι» χώροι των δημοσίων υπαλλήλων και των συνδικαλιστών, επιχειρεί να διευρύνει την υποτακτικότητα στους υπόλοιπους, πραγματικά μη προνομιούχους, με την οικονομική τους εξόντωση, την απειλή της δικαστικής δίωξης και την κρατική καταστολή που πάντα επικουρείται από το γνωστό-άγνωστο και ασύλληπτο παρακράτος.
Αλλά όπως σιγά και σταθερά ξεδιπλώνεται, ο βασικός στόχος είναι η υφαρπαγή του πλούτου της χώρας από τους ξένους και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας και η ιδιωτική υπαλληλοποίηση του εργαζόμενου Έλληνα, επίσης με μισθούς ευκαιρίας, από συμφέροντα που θα αγοράζουν φτηνά και στη συνέχεια θα ισοπεδώνουν κάθε εργατικό δικαίωμα. Χωρίς να αποκλείεται η ενδεχόμενη χρησιμοποίηση των απόλυτα εξαθλιωμένων μεταναστών, μετά από τη σταδιακή τους νομιμοποίηση, για την εδραίωση της συμπεριφοράς και των αποδοχών σε βαλκανικά επίπεδα.
Στη μεγάλη διαδήλωση του Μαίου, το παρακράτος απάντησε και σκότωσε, ατιμώρητα, για παραδειγματισμό και συμμόρφωση, τρεις αθώους συμπολίτες μας. Είναι φανερό ότι χωρίς καταστολή και τρομοκρατία δεν είναι δυνατό να ολοκληρωθεί η εξαθλίωση και το ξεπούλημα μιας χώρας, όσο ανεκτικοί οι πολίτες της κι αν δείχνουν ότι είναι. Ούτως ή άλλως κάποιες πολιτικές ανακατατάξεις θα επιβληθούν στο άμεσο μέλλον από τις εξελίξεις. Το ζήτημα είναι αν αυτές θα βοηθήσουν στην εκπροσώπηση και των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών που σήμερα δεν εκπροσωπούνται.
Ο πρωθυπουργός πρέπει αυτό να το καταλάβει βαθιά. Δεν είναι δυνατό μια περήφανη κοινωνία να εξαναγκάζεται να διολισθαίνει αδιαμαρτύρητα σε αυτό το μονοπάτι που την οδηγεί από την ατιμωρησία των ενόχων στην τιμωρία των αθώων. Από το πάρτυ των εμπόρων των εθνών στην ερήμωση και το ξεπούλημα. Με πυξίδα όχι τη δημοκρατία αλλά τον «ζωντανό οργανισμό» της τρόικα που, όπως χθες μας ανακοίνωσαν, διαρκώς θα προσαρμόζεται και θα τροποποιείται αναλόγως…
Δ. Τρικεριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου