Εφεδροι, κρυμμένοι απ’ τη ζωή

του Nίκου Γ. Ξυδάκη

Θεωρητικά, στην εποχή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, των διαδικτυακών υπηρεσιών, των διοικητικών μεταρρυθμίσεων Καλλικράτης και Καποδίστριας, την εποχή των ΚΕΠ και της ψηφιακής αρχειοθέτησης, μια μεταδημότευση θα πρέπει να είναι απλή υπόθεση. Προμηθεύεσαι το χαρτί μεταδημότευσης από τον δήμο προέλευσης και πας στον δήμο μόνιμης εγκατάστασης, προσκομίζεις μερικά αποδεικτικά της μόνιμης κατοικίας, και τέλος. Προμηθεύτηκα λοιπόν το χαρτί. Τι άλλο χρειάζεται; Ο υπάλληλος στον παλαιό δήμο ήταν πρόθυμος: βεβαίωση μόνιμης κατοικίας από τη Δημοτική Αστυνομία του δήμου Αθηναίων και κατόπιν στο δημοτολόγιο, αλλά ρωτήστε καλύτερα εκεί. Αντί να ρωτήσω, επισκέπτομαι τον ιστότοπο του Δήμου Αθηναίων. Αχανής εκ πρώτης όψεως. Εντοπίζω εύκολα τη συγκεκριμένη κατηγορία αιτήματός μου, πατάω το λινκ. Δεν με πάει σε σελίδα, κατεβαίνει αυτομάτως ένα αρχείο κειμένου .doc, με περιγραφή των δικαιολογητικών. Ενα έγγραφο υπηρεσιακό, ούτε έγγραφο στάνταρ μορφολογίας .pdf εκτυπώσιμο αλλά μη μετατρέψιμο, ούτε σελίδα HTML με δυνατότητα εκτύπωσης. Προσπερνώ την πρωτόγονη αντιμετώπιση του web από τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας. Ανοίγω το έγγραφο. Απαραίτητα δικαιολογητικά: «Πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης για μεταδημότευση. Βεβαίωση μονίμου κατοικίας (για διετή κατοικία στον Δήμο Αθηναίων, από το δημοτικό διαμέρισμα του τόπου κατοικίας). Αστυνομική ταυτότητα»...

Ωστε η βεβαίωση μονίμου κατοικίας δεν χορηγείται από τη δημοτική αστυνομία, αλλά από το δημοτικό διαμέρισμα. Αλλά δεν αναφέρεται πώς θα βρεις το οικείο διαμέρισμα ούτε λινκ ούτε άλλη παραπομπή. Είτε θα ψάχνεις στα τηλέφωνα, κι αν βγει κανείς, είτε αυτοπροσώπως. (Είπαμε, υπηρεσιακό έγγραφο .doc…) Προχωράω, ελέγχω τα απαιτούμενα για βεβαίωση κατοικίας. Είναι σαφές: «Αντίγραφο Εκκαθαριστικού Εφορίας – Λογαριασμός ΔΕΚΟ των 2 τελευταίων ετών – Φωτοτυπία ταυτότητας». Απλό λοιπόν. Η γυναίκα μου, πιο καχύποπτη, επιμένει παρ’ όλ’ αυτά να ρωτήσει αυτοπροσώπως. Τα παρατάω. Την επομένη, στην οδό Αθηνάς την παραπέμπουν στο πρώτο διαμέρισμα, στου Ψυρρή. Τι χρειάζεται; «- Φορολογική δήλωση δύο τελευταίων ετών όπου να αναγράφονται τα ονόματα τέκνων (ΟΧΙ εκκαθαριστικό) -Φωτοτυπίες ταυτοτήτων όλων των μελών – Ο πιο πρόσφατος λογαριασμός ΔΕΚΟ». Ολα διαφορετικά!

Τη μεθεπομένη, στο διαμέρισμα. Ενας από τους πέντε υπαλλήλους εξυπηρετεί το κοινό. Οι άλλοι περί άλλα τυρβάζουν ή μένουν βασανιστικά αμέτοχοι. Η χαρτούρα παραλαμβάνεται σε πέντε λεπτά. Περνούν άλλα 50 λεπτά για να πρωτοκολληθούν και να εκδοθούν οι βεβαιώσεις παραλαβής! Το λογισμικό κολλάει, ο υπολογιστής κρεμάει, επανεκκίνηση, και ξανά… 55 λεπτά για πρωτοκόλληση. Τελευταία στιγμή προλάβαμε ανοιχτό το δημοτολόγιο. Δύο πρωινά για μεταδημότευση.

Aργότερα άκουσα για την εργασιακή εφεδρεία και την αναδιάταξη προσωπικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα: Πόσοι θα μεταταγούν στο πουργατόριο των εφέδρων; Με ποια κριτήρια θα επιλεγούν; Ποιος θα κριθεί μη μάχιμος; Από ποιους; Από τους ίδιους που τους διόρισαν; Με ποια διαδικασία αξιοκρατική θα γίνει η μετάταξη κατά το πέρας της εφεδρείας; Εντέλει, τι εργασιακός ανθρωπότυπος θα είναι ο έφεδρος, ο στάγδην άνεργος, ο πλεονάζων και άχρηστος;

Ο ίδιος άνθρωπος, σαν κι αυτούς που ξεροσταλιάζουν σε μια δημόσια επιχείρηση, πίσω από ένα μίζερο γραφείο, με τρανζιστοράκι και φραπέ, συχνότατα χωρίς σαφές αντικείμενο εργασίας, συχνά χωρίς καν εργασία. Βρίσκονται εκεί, με μια αφίσα του ΕΟΤ στο φόντο, χωρίς δεξιότητες, χωρίς φιλοδοξίες, χωρίς απαιτήσεις. Βρέθηκαν εκεί με μέσον, ή με μόρια, από μετάταξη, με εξετάσεις ΑΣΕΠ. Πιθανόν να έχουν και κάνα πτυχίο, να εξετάστηκαν για χρήση gομπιούτερ και ιdερνέτ, να διαθέτουν λόουερ αγγλικών, όλα τα τυπικά προσόντα. Αντικείμενο εργασίας δεν έχουν. Βρέθηκαν όμως εκεί, προσγειώθηκαν σε ένα άξενο γραφείο, με σύμβαση ορισμένου χρόνου που ίσως γίνει αορίστου, κι αν γίνει αορίστου ισοδυναμεί με μονιμότητα, με γλίσχρο μισθό μεν, αλλά στην τελική μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, ο μισθός θα πέφτει, συν δώρα συν επιδόματα.

Ετσι βρέθηκαν αυτοί οι συνάνθρωποι εκεί, μπροστά από μια αφίσα του ΕΟΤ, με ένα φθαρμένο πληκτρολόγιο, σε ένα καταθλιπτικά άδειο γραφείο, να ξοδεύουν τη ζωή τους χωρίς να δουλεύουν, χωρίς να προσφέρουν, χωρίς να ευχαριστιούνται τίποτε, χωρίς να τους αναγνωρίζει κανείς αυτό που κάνουν. Ανενεργοί, σχεδόν ανεπάγγελτοι, σβησμένοι.

Η πατρίς στερουμένη παραγωγικών δομών, χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα, τους πρόσφερε καταφύγιο, μια παράγκα να κρυφτούν απ’ τη ζωή. Το πολιτικό σύστημα έναντι ψήφου τους διόρισε. Και τους έθαψε. Και μαζί τους θαφτήκαμε όλοι.

Πηγή: http://vlemma.wordpress.com/