Η εμπειρία και τα ευρήματα από την εφαρμογή του ενδοσκοπίου στη διάγνωση και τη θεραπεία τωνδιαφόρων μορφών αποφρακτικής σιαλαδενίτιδας, οδήγησε στην ανάγκη της δημιουργίας ενός συστήματος ταξινόμησης, το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει τόσο στην πρόγνωση αυτής της νόσου όσο και στις επιλογές της θεραπείας της...
Ένα τέτοιο σύστημα ταξινόμησης προτάθηκε από το Ευρωπαικό Κέντρο Εκπαίδευσης για την Σιαλενδοσκόπηση μετά από έρευνα σε 4594 περιπτώσεις διαγνωστικής και επεμβατικής ενδοσκόπησης των μειζόνων σιαλογόνων αδένων. Η έρευνα δημοσιεύθηκε πρόσφατα.
Αυτή η προτεινόμενη ενδοσκοπική ταξινόμηση της αποφρακτικής σιαλαδενίτιδας βασίζεται στην διαβάθμιση σοβαρότητας τριών βασικών παραμέτρων της νόσου: της παρουσίας Σιαλολίθων ( “L”, από το Lithiasis) , της παρουσίας Στενώσεων ( “S”, από το Stenosis) και της παρουσίας Διατάσεων ( “D”, από το Dilatation). Αυτές οι τρεις παράμετροι απαρτίζουν το σύστημα ταξινόμησης “LSD” και οι συνδιασμοί των διαβαθμίσεων σοβαρότητάς τους συγκροτούν ένα εργαλείο πρόγνωσης και σχεδίου θεραπείας στα χέρια του κλινικού στοματο-γναθοπροσωπικού χειρουργού και ωτορινολαρυγγολόγου.
Η επιτυχία της ενδοσκοπικής αφαίρεσης σιαλολίθων εξαρτάται από τη σχέση ανάμεσα στις διαμέτρους του σιαλόλιθου και του εκφορητικού πόρου. Επομένως, εκτός από το μέγεθος, τα κριτήρια της ενδοαυλικής ευκινησίας ενός λίθου είναι κρίσιμα για την δυνατότητα της αφαίρεσης του. Ένας ελεύθερα κινούμενος λίθος μπορεί εύκολα να αφαιρεθεί. Αντίθετα, η αφαίρεση ενός καθηλωμένου λίθου εξαρτάται από την μερική ή ολική ενδοσκοπική του ορατότητα η οποία θα επιτρέψει την πρόσβαση και θα προσδιορίσει τους χειρισμούς.
Ταξινόμηση Σιαλολιθίασης (L)
Διαβάθμιση : Ενδοσκοπικός χαρακτηρισμός
L1: Ευκίνητος σιαλόλιθος
L2α: Καθηλωμένος , ολικά ορατός ,
Χρόνιες περιπτώσεις μπορούν να προκαλέσουν περαιτέρω διατάσεις, πολλαπλές ή διάχυτες σε όλο το εκφορητικό σύστημα του αδένα. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, στενώσεις αυξημένου πάχους μπορούν να συνοδεύονται από σιαλοκήλες, οπότε η διαστολή είναι επιβεβλημένη αλλά και πιο δύσκολη. Γενικά, στις προχωρημένες περιπτώσεις υπάρχει καθολική συμμετοχή του αδένα
S2: Μονήρης στένωση πόρου
D1: Μονήρης Διάταση
Για παραδείγματα κλινικών περιπτώσεων ενδοσκόπησης σιαλογόνων αδένων και ταξινομημένων σύμφωνα με το σύστημα με το σύστημα LSD : click εδώ!
Δ. Τρικεριώτης
Ένα τέτοιο σύστημα ταξινόμησης προτάθηκε από το Ευρωπαικό Κέντρο Εκπαίδευσης για την Σιαλενδοσκόπηση μετά από έρευνα σε 4594 περιπτώσεις διαγνωστικής και επεμβατικής ενδοσκόπησης των μειζόνων σιαλογόνων αδένων. Η έρευνα δημοσιεύθηκε πρόσφατα.
Αυτή η προτεινόμενη ενδοσκοπική ταξινόμηση της αποφρακτικής σιαλαδενίτιδας βασίζεται στην διαβάθμιση σοβαρότητας τριών βασικών παραμέτρων της νόσου: της παρουσίας Σιαλολίθων ( “L”, από το Lithiasis) , της παρουσίας Στενώσεων ( “S”, από το Stenosis) και της παρουσίας Διατάσεων ( “D”, από το Dilatation). Αυτές οι τρεις παράμετροι απαρτίζουν το σύστημα ταξινόμησης “LSD” και οι συνδιασμοί των διαβαθμίσεων σοβαρότητάς τους συγκροτούν ένα εργαλείο πρόγνωσης και σχεδίου θεραπείας στα χέρια του κλινικού στοματο-γναθοπροσωπικού χειρουργού και ωτορινολαρυγγολόγου.
Η επιτυχία της ενδοσκοπικής αφαίρεσης σιαλολίθων εξαρτάται από τη σχέση ανάμεσα στις διαμέτρους του σιαλόλιθου και του εκφορητικού πόρου. Επομένως, εκτός από το μέγεθος, τα κριτήρια της ενδοαυλικής ευκινησίας ενός λίθου είναι κρίσιμα για την δυνατότητα της αφαίρεσης του. Ένας ελεύθερα κινούμενος λίθος μπορεί εύκολα να αφαιρεθεί. Αντίθετα, η αφαίρεση ενός καθηλωμένου λίθου εξαρτάται από την μερική ή ολική ενδοσκοπική του ορατότητα η οποία θα επιτρέψει την πρόσβαση και θα προσδιορίσει τους χειρισμούς.
Ταξινόμηση Σιαλολιθίασης (L)
Διαβάθμιση : Ενδοσκοπικός χαρακτηρισμός
L1: Ευκίνητος σιαλόλιθος
L2α: Καθηλωμένος , ολικά ορατός ,
μέγεθος μικρότερο των 8 mm<>
L2β: Καθηλωμένος , ολικά ορατός ,
μέγεθος μεγαλύτερο των 8 mm
L3α: Καθηλωμένος , μερικά ορατός ,
L3α: Καθηλωμένος , μερικά ορατός ,
ψηλαφητός
L3β: Καθηλωμένος , μερικά ορατός ,
L3β: Καθηλωμένος , μερικά ορατός ,
μη ψηλαφητός
Η παρουσία στενώσεων αφορά συνήθως την παρωτίδα και λιγότερο τον υπογνάθιο αδένα. Η επιτυχία της ενδοσκοπικής θεραπείας εξαρτάται από τον βαθμό της στένωσης. Η διαφραγματική στένωση έχει συνήθως λεπτή υφή και μπορεί εύκολα να διευρυνθεί με έναν διαστολέα, ένα ευρύτερο ενδοσκόπιο ή έναν καθετήρα με μπαλονάκι. Σε στενώσεις αυξημένου πάχους χρειάζεται να ασκηθεί μεγαλύτερη πίεση.
Χρόνιες περιπτώσεις μπορούν να προκαλέσουν περαιτέρω διατάσεις, πολλαπλές ή διάχυτες σε όλο το εκφορητικό σύστημα του αδένα. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, στενώσεις αυξημένου πάχους μπορούν να συνοδεύονται από σιαλοκήλες, οπότε η διαστολή είναι επιβεβλημένη αλλά και πιο δύσκολη. Γενικά, στις προχωρημένες περιπτώσεις υπάρχει καθολική συμμετοχή του αδένα
στις αλλοιώσεις.
Ταξινόμηση Στένωσης (S) και Διάτασης (D)
Διαβάθμιση : Ενδοσκοπικός χαρακτηρισμός
S1: Διαφραγματική στένωση πόρου
Διαβάθμιση : Ενδοσκοπικός χαρακτηρισμός
S1: Διαφραγματική στένωση πόρου
(μονήρης ή πολλαπλή)
S2: Μονήρης στένωση πόρου
(κύριος εκφορητικός πόρος)
S3: Πολλαπλή ή διάχυτη στένωση πόρου
(κύριος εκφορητικός πόρος)
S4: Στένωση επεκτεινόμενη στο
σύνολο του εκφορητικού συστήματος
D1: Μονήρης Διάταση
D2: Πολλαπλές Διατάσεις
D3: Γενικευμένη Διάταση
Για παραδείγματα κλινικών περιπτώσεων ενδοσκόπησης σιαλογόνων αδένων και ταξινομημένων σύμφωνα με το σύστημα με το σύστημα LSD : click εδώ!
Δ. Τρικεριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου