 |
| Πυρηνικό καταφύγιο στην Πράγα. |
Τα τελευταία 24ωρα αγωνιούμε για την εξέλιξη της πυρηνικής κρίσης στην Ιαπωνία. Δυστυχώς όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό από την εποχή του Τσερνόμπιλ.
Περίπου 800 περιστατικά που σχετίζονται με σημαντικές διαρροές ραδιενέργειας, έχουν επισήμως καταγραφεί από τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA), πράγμα που καταδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο αυτό που υποστηρίζει εδώ και δεκαετίες η Greenpeace: Η πυρηνική ενέργεια είναι από τη φύση της επικίνδυνη.
Η ιστορία της πυρηνικής ενέργειας είναι μία ιστορία γεμάτη ατυχήματα: από περιπτώσεις μερικής τήξης των αντιδραστήρων μέχρι διαρροή ραδιενέργειας και βλάβης των συστημάτων. Η ΙΑΕΑ έχει δημιουργήσει μία κλίμακα επικινδυνότητας, από το 1 έως το 7, με την οποία αξιολογεί τα περιστατικά ατυχημάτων. Εκτός του Τσερνόμπιλ, που αναφέρεται ως κατηγορία 7 (ανώτατη), στην ειδική κλίμακα INES, έχουν επισήμως καταγραφεί:
4 περιστατικά επιπέδου 4 σε Ιαπωνία, Ινδία, Βέλγιο και Αίγυπτο,
31 περιστατικά επιπέδου 3, εκ των οποίων 12 σε πυρηνικούς αντιδραστήρες σε 19 χώρες, όπως ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ισπανία, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία,
254 περιστατικά επιπέδου 2, εκ των οποίων 132 σε πυρηνικούς αντιδραστήρες σε 34 χώρες...
Πόσα ακόμα τέτοια περιστατικά χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε ότι η πυρηνική ενέργεια είναι εξαιρετικά επικίνδυνη;
Συνοπτικό ιστορικό των σημαντικότερων περιστατικών
Καζιβαζάκι-Καρίβα, Ιαπωνία, Ιούλιος 2007
Ένας σεισμός μεγέθους 6,7 της κλίμακας ρίχτερ χτύπησε το μεγαλύτερο πυρηνικό σταθμό του κόσμου, που αποτελείται από 7 μεγάλους αντιδραστήρες, στη δυτική Ιαπωνία. Κανένας από τους αντιδραστήρες δεν είχε σχεδιαστεί για ένα σεισμό τέτοιου μεγέθους, καθώς η περιοχή θεωρούταν χαμηλής σεισμικής δραστηριότητας. Λόγω των κατεστραμμένων δρόμων από το σεισμό, χρειάστηκαν πολλές ώρες για τους πυροσβέστες να φτάσουν το σταθμό και να θέσουν την κατάσταση υπό έλεγχο, ενώ μία μεγάλη εκκένωση θα ήταν αδύνατη για τον ίδιο λόγο. Η ζημιά στο σταθμό ήταν μεγάλη με αποτέλεσμα να τεθεί για μεγάλο διάστημα εκτός λειτουργίας, ενώ μέχρι και σήμερα κάποιοι από τους αντιδραστήρες δε λειτουργούν.
Φόρσμαρκ, Σουηδία, Ιούλιος 2006
Μετά από βραχυκύκλωμα σταμάτησε η λειτουργία ψύξης του αντιδραστήρα ενώ δε λειτούργησαν και οι εφεδρικές ντιζελογεννήτριες. Πέρασαν περίπου 22 λεπτά πριν κατορθώσει το προσωπικό να επαναφέρει το σύστημα ψύξης. Σύμφωνα με τον Λαρς-Όλοφ Χόγκλουντ (πρώην εργαζόμενο στο Φόρσμαρκ), χρειάζονταν μόλις 30 λεπτά για να εκδηλωθεί βλάβη στον αντιδραστήρα από την υπερθέρμανση, ενώ σε 2 ώρες θα επερχόταν η τήξη του πυρήνα. Μετά από ειδικό έλεγχο εντοπίστηκε παρόμοιο ελάττωμα και σε άλλους αντιδραστήρες.
Κοζλοντούι, Βουλγαρία, Μάρτιος 2006
Μία παραλίγο τραγωδία, που ενδεχομένως να είχε σοβαρές συνέπειες και για τη χώρα μας, αποφεύχθηκε τελευταία στιγμή στο Κοζλοντούι της Βουλγαρίας. Σε ένα σύγχρονο αντιδραστήρα πεπιεσμένου ύδατος (το σύνηθες είδος που χρησιμοποιείται στη Δύση), οι ράβδοι ελέγχου κόλλησαν με αποτέλεσμα για ένα διάστημα ο αντιδραστήρας να λειτουργούσε χωρίς σύστημα παύσης λειτουργίας σε περίπτωση ανάγκης! Χρειάστηκαν μάλιστα πολλοί μήνες για να αναφέρουν επισήμως οι αρχές το περιστατικό. Σύμφωνα με τον πρώην επικεφαλή της βουλγαρικής υπηρεσίας πυρηνικής ασφαλείας, ήταν "σαν να οδηγούσες ένα τρένο με την ανώτατη ταχύτητα χωρίς να έχεις φρένα".
Ντέβιντ Μπες, ΗΠΑ, Μάρτιος 2002
Για λίγο αποσοβήθηκε η πυρηνική καταστροφή στη χώρα με τους περισσότερους πυρηνικούς αντιδραστήρες, όταν ανακαλύφθηκε ότι είχε διαβρωθεί το μεταλλικό περίβλημα του δοχείου πιέσεως του αντιδραστήρα. Αν και υποτίθεται ότι ο πυρήνας ελεγχόταν τακτικά, η διάβρωση είχε περάσει απαρατήρητη περίπου για μία δεκαετία! Ως αποτέλεσμα, οι υπεύθυνοι τεχνικοί καταδικάστηκαν για πλαστογράφηση αναφορών επιθεωρήσεων.
Τοκάι Μούρα, Ιαπωνία, Σεπτέμβριος 1999
Ένα σοβαρό ατύχημα που προκλήθηκε όταν 3 τεχνικοί, παραβιάζοντας τα πρωτόκολλα ασφαλείας, τοποθέτησαν εμπλουτισμένο ουράνιο κατά 19% αντί για 3-5% που ανέφεραν οι προδιαγραφές και τοποθέτησαν και τα 16 κιλά του διαλύματος στον πυρήνα αντί για 2,4. Η ανεξέλεγκτη πυρηνική αντίδραση που ακολούθησε είχε ως αποτέλεσμα τη διαρροή σημαντικών ποσοτήτων ραδιενέργειας προς τις γύρω περιοχές που διέμεναν χιλιάδες ανυποψίαστοι κάτοικοι. Χρειάστηκε περισσότερο από μία ώρα προκειμένου να αντιληφθεί η εταιρεία τι είχε γίνει, να ειδοποιήσει τις αρχές και να εκκενωθεί η περιοχή. Το επίπεδο της ακτινοβολίας περιμετρικά του σταθμού ήταν περίπου 15.000 πάνω από τα φυσιολογικά όρια. Τα χαρακτηριστικά του ατυχήματος ήταν παρόμοια με αυτά του Τσερνόμπιλ: παραβίαση πρωτοκόλλων ασφαλείας, μία σειρά ανθρωπίνων λαθών και αδυναμία έγκαιρης ενημέρωσης των αρχών και του κοινού για τον κίνδυνο. Οι έρευνες μάλιστα έδειξαν ότι η εταιρεία παραβίαζε τα πρωτόκολλα ασφαλείας, με σκοπό να αυξήσει την παραγωγή, ενώ δεν υπήρχε πρωτόκολλο εκτάκτου ανάγκης για τέτοιου είδους ατυχήματα καθώς κανείς δεν το θεωρούσε εφικτό.
Σίκα, Ιαπωνία, 1999
Κατά τη διάρκεια τακτικού ελέγχου των συστημάτων ασφαλείας, τρεις ράβδοι ελέγχου ‘έπεσαν’ από τον αντιδραστήρα με αποτέλεσμα την έναρξη μίας ανεξέλεγκτης πυρηνικής αντίδρασης. Τα εφεδρικά συστήματα ασφαλείας δε λειτούργησαν και οι τεχνικοί έπρεπε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα χειροκίνητα, κάτι για το οποίο χρειάστηκαν 15 λεπτά. Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια επανατροφοδοσίας του πυρήνα με καύσιμο και με ανοιχτές τις θύρες του δοχείου πίεσης, κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει την έκλυση ανεξέλεγκτα μεγάλων ποσοτήτων ραδιενέργειας. Το ατύχημα κρατήθηκε μυστικό και αναφέρθηκε στην πυρηνική αρχή της χώρας μετά από 8 χρόνια!
Πηγή: Greenpeace
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου