Τι συμβαίνει, τελικά, σήμερα, εδώ? Πώς γίνεται όλοι να γνωρίζουν και κανείς να μην μπορεί να απονείμει δικαιοσύνη. Κρατώντας ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί τραβώντας κάτω τη χώρα? Σε μια παρωδία σιωπής. Κάπως Χάνεκε και «Λευκή κορδέλα». Στο μικρό χωριό, που «γνωρίζει», το έγκλημα έχει συντελεστεί και συντελείται κι ένα κλίμα ατιμώρητης ενοχής πλανιέται στην άρρωστη ατμόσφαιρα.
Το τελικό μήνυμα εδόθη? Μπορεί ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα να εγκληματεί σε βάρος του φορολογούμενου πολίτη και να παραμένει ατιμώρητο? Ποιός είναι ο άλλος παραλήπτης αυτού του μηνύματος εκτός από την ανεκτικότητα του μέσου καταχρεωμένου Έλληνα? Μήπως ο τρομοκράτης που δεν έχει τίποτε να χάσει αν αυτοδικήσει και μάλιστα στο όνομα μιας αγανακτισμένης και αδρανούς κοινωνίας?...
...Αν είναι αυτό το τελικό μήνυμα, τρέφει ή όχι την αυτοδικία και την τρομοκρατία?
Ποιος θα κατακρίνει την «επόμενη φορά» και ποιος θα πείθει τότε μιλώντας για πληγωμένη και ατρόμητη δημοκρατία? Και ποιόν τελικά πρέπει να φοβάται αυτή η δημοκρατία?
Μήπως τελικά πρέπει να φοβάται και αυτούς που οπλίζουν τα χέρια του τρομοκράτη?
Εκτός κι αν δεν τα οπλίζουν μόνο αλλά τα σφίγγουν κιόλας, λες και του αναθέτουν το ρόλο του εποχικού εκτονωτή ώστε να μπορούν κάποιοι ανενόχλητοι να συνεχίζουν να εγκληματούν σε βάρος του μη εκπροσωπούμενου, σήμερα, πολίτη.
Όχι! Δεν πρέπει να είναι αυτό το τελικό μήνυμα! Και η Νιγηρία, παρότι πιο διεφθαρμένη από τη διεφθαρμένη Ελλάδα μας, προχώρησε σε μηνύσεις και παρέπεμψε ενόχους. Ας είναι αυτό το κολοβό πόρισμα η αρχή! Για να μην αναδειχθεί η «συλλογική ξεφτίλα», επόμενο στάδιο της «συλλογικής ευθύνης»…
Προτείνω: Corruption and International Security
Δ. Τρικεριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου